My Little Brother Chapter1:ប្អូនប្រុសដែលគេមិនត្រូវការ

ពេលល្ងាចនៅរាជធានីភ្នំពេញជាបេះដូងរបស់ប្រទេសកម្ពុជាប្រកបទៅដោយមនុស្សអ៊ូអរនិងភ្លើងពណ៌គ្រប់ទីកន្លែង ជាទិវាដ៏សែនមនោរម្យនិងស្រស់ត្រកាលសំរាប់ទទួលទានអាហារពេលល្ងាច។ ក៏ដូចគ្នានេះ នៅក្នុងផ្ទះវិឡាធំល្មម ជាមួយសមាជិកបួនអ្នកដែលកំពុងទទួលទានអាហារពេលល្ងាចដ៏ស្ងៀមស្ងាត់ប៉ុន្តែកំពុងតែបង្កប់នូវអ្វីម៉្យាងដែលកំពុងព្យាយាមបកស្រាយ។ មួយសន្ទុះក្រោយមកលោកវ៉ាត់ដែលជាមេគ្រួសារក៏សំរេចចិត្តនិយាយមុនគេ

“ប៉ាថាគួរតែដល់ពេលត្រូវនិយាយហើយ”និយាយរួចលោកវ៉ាត់ក៏កាន់ដៃអ្នកស្រីលីនដែលអង្គុយទល់មុខខ្លួន”ប៉ានិងអូនលីនបានចុះអាតាស៊ីវិលជាមួយគ្នារួចរាល់ហើយ”លោកវ៉ាត់និងអ្នកស្រីលីនមើលមុខគ្នាទាំងញញឹមយ៉ាងមានសេក្តីសុខ”ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅអូនលីននិងឆាយនឹងមករស់នៅជាមួយកូនក្នុងនាមជាម្តាយនិងប្អូនប្រុសរបស់កូន”លោកវ៉ាត់បន្តនិយាយដោយមើលទៅឆាយកូនប្រុសតែម្នាក់របស់អ្នកស្រីលីន ដែលនិងក្លាយជាកូនប្រុសរបស់ខ្លួនដោយញញឹម ចំនែកឆាយក៏ញញឹមដូចគ្នាទំនងជាសប្បាយចិត្តជាមួយគ្រួសារថ្មីនេះហើយ រួចលោកវ៉ាត់ងាកមកមើលកូនប្រុសតែម្នាក់របស់ខ្លួនគឺដេតដែលនៅស្ងៀមមិនមាត់

“និយាយអស់ហើយមែនទេ! បើប៉ានិយាយនិយាយអស់ហើយខ្ញុំក៏សុំងើបមុនហើយព្រោះខ្ញុំញ៉ាំបាយរួចរាល់ហើយ”និយាយរួចងើបចេញពីតុដោយមិនភ្លេចងាកមើលឆាយដែលកំពុងញញឹមមករកខ្លួន ដោយក្រសែលភ្នែកមិនពេញចិត្ត។

ឆាយឃើញបែបនេះក៏ទំលាក់ទឹកមុខរួចមើលទៅចានបាយដោយមិនហ៊ាននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់

“កុំគិតច្រើនអីណាឆាយ ប្រហែលជាដេតគេមិនទាន់ទំលាប់ចាំប៉ានិយាយជាមួយគេម្តងទៀត”លោកវ់ាត់និយាយដោយញញឹមដាក់ឆាយ និងបង្ហាញទឺកមុខពិបាកចិត្តពេលដែលដេតមិនព្រមទទួលស្គាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់

“ចាស៎!អូនក៏ខំស្រលាញ់ដេតអោយដូចកូនរបស់អូន អូនជឿថាមិនយូរទេដេតនិងទទួលស្គាល់អូននិងឆាយមិនខាន”អ្នកស្រីលីននិយាយលើកទឹកចិត្តលោកវ៉ាត់ពេលឃើញលោកវ៉ាត់សំដែលអាការៈមិនសប្បាយចិត្ត

“បាទ!បងក៏សង្ឃឹមដូចគ្នា”លោកវ៉ាត់និយាយដោយនៅតែមិនសប្បាយចិត្ត”តោះបន្តញ៉ាំបាយ ម្ហូបត្រជាក់អស់ហើយ”ម្នាក់ៗទោះជាពិបាកក្នុងចិត្ត តែនៅតែសង្ឃឹមថាពេលវេលានិងធ្វើអោយស្ថានភាពនេះប្រសើឡើង។

ឆាយក្រោយពីញ៉ាំបាយរួចក៏ដើរចេញមកអង្គុយលេងនៅសួនខានមុខផ្ទះដោយមិនសប្យាយចិត្តព្រោះក្រសែលភ្នែករបស់ដេតដែលសំលឹងគេមុននេះ។ ដើរមកដល់ក៏ឃើញដេតកំពុងអង្គុយសំកុកដោយទឹកមុខក្រញ៉ូវ ឃើញដូចនេះឆាយក៏ដើរទៅអង្គុយជិតគេ។ ពេលដែលឆាយអង្គុយចុះ ដេតក៏ងាកមកមើលចំនែកឆាយក៏ញញឹមដាក់គេ ពេលឃើញថាជាឆាយ ដេតក៏ប្រែទឹកមុខអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត

“សប្បាយណាស់មែនទេ ពេលមនុស្សក្រីក្រដូចជាពួកឯងបានមករស់នៅផ្ទះធំបែបនេះ ហើយកុំសម្តែងកាយវិការដូចជាយើងជាបងប្អូនរបស់ឯងទៀត”ដេតនិយាយដោយគំហករួចក៏ងើបដើរចេញទៅ

“ខ្ញុំដឹងថាឯងខឹងខ្ញុំនិងម៉ាក់ខ្ញុំ តែខ្ញុំពិតជាចង់ធ្វើប្អូនរបស់ឯងមែន”ឆាយនិយាយតិចៗល្មមអាចអោយដេតដែលដើរចេញទៅមិនប៉ុន្មានជំហាននោះលឺបាន

“តែយើងគ្មានប្អូនប្រុសនោះទេ”ដេតនិយាយរួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះបាត់ទៅ ដោយមើលទៅអ្នកស្រីលីនដែលឈរនៅមាត់ទ្វារបានមួយសន្ទុះ ដោយកែវភ្នែកស្អប់ខ្ពើម

អ្នកស្រីលីនឃើញបែបនេះក៏ដើរទៅរកឆាយដោយទឹកមុខអាណិតកូនប្រុសរបស់ខ្លួន បើមិនមែនព្រោះតែខ្លួនកូនប្រុសរបស់ខ្លួនក៏មិនទទួលរងការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តបែបនេះដែរ

“អោយម៉ាក់សុំទោសបើមិនមែនម៉ាក់រៀបការជាមួយលោកវ៉ាត់ កូនក៏មិនពិបាកយ៉ាងនេះដែល”អ្នកស្រីលីននិយាយដើរទៅអោបកូនប្រុស

“មិនអីទេម៉ាក់ សំខាន់គឺម៉ាក់សប្បាយចិត្តទៅបានហើយ កូនមិនអីទេ មើលទៅបងដេតគាត់ក៏មិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់អីណាស់ណាដែរ”ឆាយនិយាយដោយញញឹម ទោះជាខ្លួនពិបាកក៏ឆាយមិនចង់អោយម៉ាក់របស់គេពិបាកដែរ

“អរគុណឆាយខ្លាំងណាស់”អ្នកស្រីលីនកាន់តែពិបាកចិត្តពេលដែលឃើញកូនរបស់ខ្លួនបែបនេះ

ចំនែកលោកដេតដែលឈរនៅជាន់ខាងលើពេលឃើញហេតុការណ៍ទាំងអស់ក៏ ដើរទៅរកដេតដោយមិនសប្បាយចិត្ត

“ដេត ដេតៗៗ!!!ឈប់ណា៎កូនដេត”លោកវ៉ាត់ស្រែកហៅដេតដែលមិនព្រមឈប់ទោះជាគាត់ហៅយ៉ាងណាក៏ដោយ

“បើប៉ាចង់និយាយពីរឿងពីរនាក់ម៉ែកូននោះ មិនបាច់និយាយទេ!ព្រោះប៉ាធ្វើអីក៏មិនដែលសួរខ្ញុំមួយម៉ាត់ដែរ ប៉ាចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើទៅព្រោះយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិបញ្ចេញយោបល់ដដែល”ដេតនិយាយដោយមិនងាកមើលប៉ារបស់ខ្លួនរួចក៏ដើរចូលបន្ទប់បាត់ទៅ

“ដេត ដេត………!!!​”លោកវ៉ាត់បានត្រឹមដកដង្ហើមធំ ប្រហែលជាការស្លាប់របស់ម៉ាក់ដេតកាលពី៣ឆ្នាំមុននោះធ្វើអោយគាត់ទំរើសកូនមួយនេះខ្លាំងបន្តិច រហូតមិនអាចនិយាយគ្នាដឹងរឿងបែបនេះ។

ដេតបិទទ្វារបន្ទប់យ៉ាងខ្លាំង រួចក៏ទំលាក់ខ្លួនទៅលើពូកដោយយករូបថតម៉ាក់របស់ខ្លួនមកអោប

“ម៉ាក់! ពេលនេះប៉ាលែងត្រូវការពីរនាក់យើងទៀតហើយ គាត់យកស្រីម្នាក់នោះមកធ្វើជាម៉ាក់របស់កូន នៅយកអាក្មេងម្នាក់នោះមកធ្វើជាប្អូនប្រុសរបស់កូនទៀតផង កូនដាច់ខាតមិនអោយអ្នកណាមកជំនួសកន្លែងរបស់ម៉ាក់ជាដាច់ខាត”ដេតនិយាយដោយមានទឹកភ្នែកហូរចុះមក។

“ប្រញាប់ទៅឆាយនឹងឆាប់បានទៅរៀន”អ្នកស្រីលីននិយាយដោយលើកអាហារពេលព្រឹកមកអោយឆាយ”នេះបង! កាហ្វេរបស់បង”អ្នកស្រីលីនហុចកាហ្វេអោយស្វាមីដោយញញឹមព្រោះនេះជាព្រឹកទីមួយហើយពួកគាត់បានរស់នៅក្នុងលក្ខណៈប្តីប្រពន្ធ”នេះដេតមិនទាន់ក្រោកទេអី តិចទៅរៀនមិនទាន់ទៅ”អ្នកស្រីលីននិយាយដោយមើលមុខប្តីនិងកូន

“ចាំខ្ញុំឡើងទៅហៅបងដេត”ឆាយនិយាយដោយងើបពីតុបំរុងទៅហៅនាយដេត តែក៏ឃើញដេតដើរចុះមក

“មិនបាច់ទេ! ខ្ញុំចេះងើបដោយខ្លួនឯងហើយមិនចាំបាច់មានអ្នកណាមកគ្រប់គ្រងទេ”ដេតនិយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត

“ដេតម៉េចនិយាយអញ្ជឹង លីននិងឆាយគេបារម្ហពីកូនណា”លោកវ៉ាត់និយាយដោយមើលទៅដេត

“ខ្ញុំមិនត្រូវការអ្នកណាមកបារម្ហទេ”ដេតនិយាយដោយមើលទៅម្តាយនិងកូនដែលនៅចំពោះមុខគេ

“ដេត! ញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកសិនទៅ មីងរៀបចំអោយរួចរាល់ហើយ”អ្នកស្រីលីននិយាយដោយលើកអាហារពេលព្រឹកដែលបានរៀបចំទុកជាស្រេចសំរាប់ដេត

“មិនឃ្លាននិងមិនចង់ញ៉ាំ ប៉ាកូនទៅរៀនហើយ”និយាយរួចគេក៏ដើរចេញទៅ

“ម៉ាក់ ប៉ាកូនក៏ទៅរៀនដែល”ឆាយនិយាយរួចក៏ប្រញាប់ទៅតាមដេតដែលដើរចេញទៅ

“សង្ឃឹមថាការដែលបងអោយដេតនិងឆាយរៀនជាមួយគ្នា ធ្វើអោយគេទាំងពីរឆាប់ចុះសំរុងនិងគ្នាទៅចុះ”លោកវ៉ាត់និយាយដោយដកដង្ហើមធំ

“អូនក៏សង្ឃឹមដូចគ្នា”អ្នកស្រីលីននិយាយដោយមើលទៅអាហារដែលខ្លួនខំរៀបចំអោយដេត តែត្រូវដេតបដិសេធ

“កុំគិតច្រើនអីអូន ក្មេងៗឆេវឆាវតែប៉ុណ្ណឹង”លោកវ៉ាន់និយាយដោយអោបស្មាប្រពន្ធរបស់ខ្លួន

“បងដេតចាំផងៗ”ឆាយនិយាយដោយរត់តាមដេត ព្រោះដេតនោះជើងវែងជំហានក៏វែងៗគ្រាន់តែគេដើរលឿនបន្តិច ឆាយរត់តាមសឹងតែមិនទាន់

“អ្នកណាជាបងរបស់ឯង”ដេតនិយាយដោយងាកមកមើលឆាយដែលឈប់ដង្ហក់ពីក្រោយខ្លួន”យើងមិនចូលចិត្តទេ ឈប់ហៅយើងបែបនេះលឺទេ”ដេតបន្តនិយាយគំហកអោយឆាយរួចដើរទៅមុខបន្ត

“តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម៉េចទើបបងសប្បាយចិត្ត បងនិយាយមកខ្ញុំនឹងព្រមធ្វើគ្រប់បែបយ៉ាង”ឆាយនិយាយខ្លាំងៗ ចំនែកដេតក៏ងាកមកមើលឆាយទាំងជ្រួញចិញ្ចើម រួចគេក៏ដើរមករកឆាយ

“ឯងប្រាកដចិត្តហើយអី”ដេតនិយាយដោយញាក់ចិញ្ចើម ដូចជានឹកឃើញអ្វីម៉្យាង

“បាទ”ឆាយនិយាយដោយញញឹមពេលឃើញដេតព្រមនិយាយជាមួយខ្លួនតាមសំរួល

“ល្អ!”ដេតនិយាយដោយបោះកាតាបទៅអោយឆាយ”ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅឯងត្រូវធ្វើជាអ្នកបំរើយើង ត្រូវធ្វើតាមគ្រប់យ៉ាងដែលយើងប្រាប់ដោយមិនជំទាស់រឺសួរហេតុផល”ដេតនិយាយរួចក៏ដើរទៅមុខដោយញញឹម

ឆាយមិននិយាយអ្វី ព្រោះគេមិនប្រាកដចិត្តទេថាការដែលគេព្រមធ្វើជាអ្នកបំរើរបស់ដេតវាជារឿងត្រឹមត្រូវរឺទេ តែអំបាញ់មិញដេតព្រមញញឹមហើយ ដូច្នេះឆាយមិនខ្វល់ច្រើនទេ គេត្រូវតែធ្វើអោយដេតយល់ព្រមទទួលគេជាប្អូនប្រុសអោយបាន។

ក្រោមការរៀបចំរបស់លោកវ៉ាត់ ឆាយក៏បានមករៀនសាលានិងថ្នាក់ជាមួយដេត។ ដេតនិងឆាយជាសិស្សថ្នាក់ទី១១ ដូចគ្នាតែគ្រាន់តែដេតបងឆាយតែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះ។ លឺថាដេតជាម្នាក់ក្នុងចំនោមសិស្សប្រុសសង្ហារប្រចាំសាលាទាំងដប់អ្នកទៀតផង ហើយគេក៏ជាកីឡាករបាល់ទាត់ជំរើសសាលាទៀតផង តែចំពោះការសិក្សាគឺដេតគ្មានអ្វីលេចថ្លោបន្តិចណាឡើយ ខុសពីឆាយដែលមិនពូកែកីឡាមិនមែនជាប្រុសសង្ហារតែគេប្រកបទៅដោយភាពគួរអោយស្រលាញ់ច្រើនជាង តែគេបែជារៀនពូកែរហូតជាប់ជាសិស្សជំរើសសាលាទៀតផង ការផ្លាស់សាលារបស់ឆាយធ្វើអោយនាយកសាលាចាស់របស់គេមានការសោកស្តាយមិនតិចទេ។​

ចូលមកដល់ក្នុងសាលាអ្នកណាក៏មើលទៅកាន់ឆាយ ដែលជួយយួរកាតាបរបស់ដេតហើយដើរពីក្រោយដេតដោយមិននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់។

“ជូតតុនិងកៅអីអោយយើង”ដេតបញ្ជា ចំនែកឆាយក៏យកកន្សែងពីក្នុងកាតាបមកជូតតុនិងកៅអីអោយដេត ដោយមានមនុស្សខ្សិបខ្សៀវគ្នាព្រោះសុខៗក៏មានសិស្សប្លែកមុខមកសំដែងកាយវិការដូចជាអ្នកបំរើរបស់ដេត។

“ហើយក៏រៀបចំសៀវភៅនិងសំភារៈសិក្សាដាក់លើតុផង យើងចេញទៅរកអីញ៉ាំបន្តិច”ដេតនិយាយរួចក៏ដើរចេញទៅដោយញញឹមព្រោះសប្បាយនិងការបានធ្វើបាបឆាយ។ ឆាយក្រោយពីរៀបចំសៀវភៅនិងសំភារៈសិក្សាយអោយដេតយ៉ាងរៀបរយហើយក៏មករៀបចំតុរបស់ខ្លួន

“ជាសិស្សថ្មីមែនទេ”សិស្សស្រីម្នាក់ដែលនៅតុខាងស្តាំដៃរបស់គេនិយាយ

“បាទ”ឆាយនិយាយដោយញញឹម ព្រោះសប្បាយចិត្តដែលមានអ្នករាក់ទាក់ជាមួយ

“រីករាយណាស់ដែលបានស្គាល់ ខ្ញុំឈ្មោះកា នេះមិត្តខ្ញុំឈ្មោះនុច”សិស្សស្រីម្នាក់នោះនិយាយដោយនែនាំមិត្តម្នាក់ទៀតដែលអង្គុយជាប់ខ្លួនអោយឆាយស្គាល់

“ខ្ញុំដូចជាប្រហែលៗមុខរបស់ឯង”សិស្សប្រុសដែលនៅតុមុខរបស់ឆាយនិយាយ”ហើយឯងឈ្មោះអីដែល”គេសួរឆាយដោយធ្វើមុខរកនឹកអ្វីម្យ៉ាង

“ខ្ញុំឈ្មោះឆាយ”ឆាយនិយាយដោយញញឹម

“ឆាយ………!!អេ នេះគឺអាឆាយពូកែយំនោះមែនទេ”សិស្សប្រុសនោះនិយាយដោយដូចនឹកឃើញអ្វីម្យ៉ាង”ចាំយើងបានទេ ខ្ញុំគឺអាវង្សណា៎ យើងរៀនជាមួយគ្នាកាលពីថ្នាក់ទី៦នោះអី”គេនិយាយដោយញញឹម”អាធី នេះអាឆាយដែលរៀនជាមួយយើងកាលពីនៅបឋមនោះអី”វង្សនិយាយដោយកេះនាយធីដែលអង្គុយជាប់ខ្លួន

“គឺអាឆាយមែនតើ នេះបែកគ្នាតែប៉ុន្មានឆ្នាំយើងមើលលែងស្គាល់ទៅហើយ”នាយធីនិយាយដោយទះស្មាឆាយ

“ធី វង្ស!!! នេះពិតជាពួកឯងមែនអីមិននឹកស្មានថាបានជួបគ្នាម្តងទៀតសោះ”ឆាយនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត ព្រោះបានជួបមិត្តភក្តិដែលរៀននៅបឋមជាមួយគ្នា ពួកគេទាំងបីជាមិត្តជិតស្និទ្ធិនឹងគ្នា តែដោយសារតែពេលឡើងអនុវិទ្យាល័យឆាយផ្លាស់ទីលំនៅទើបមិនដែលបានជួបគ្នាទៀត

“នេះជាមិត្តភក្តិនិងគ្នាអ៎”ស្រីកានិយាយដោយចង្អុលអ្នកទាំងបី

“ថែមជាមិត្តជិតស្និទ្ធិថែមទៀតផង”នាយវង្សនិយាយដោយទះក្បាលឆាយ នេះជាទំលាប់របស់វង្សដែលមិនផ្លាស់ប្តូរ

“ឈឺ!! ឯងនេះមិនប្តូរសោះ”ឆាយនិយាយដោយអង្អែលក្បាលខ្លួនឯង

“មកពីឯងចូលចិត្តធ្វើមុខគួរអោយចង់ទះក្បាលពេកហ្នឹងណា”នាយវង្សនិយាយដោយសើច

“ហើយឯងនិងដេតត្រូវជាស្អីហ្នឹងគ្នា មើលទៅដូចជា………”ធីសួរទៅឆាយដោយឆ្ងល់

“ក៏រឿងវាវែងឆ្ងាយខ្លាំងណាស់ ចាំទំនេរខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់ពួកឯង”ឆាយនិយាយដោយញញឹមចុងមាត់ដោយមិនសប្បាយចិត្តព្រោះមិនដឹងគួរប្រាប់រឿងរវាងគេនិងដេតអោយមិត្តរបស់ខ្លួនស្តាប់យ៉ាងម៉េចទើបសម

 បានមួយសន្ទុះដេតក៏ត្រលប់មកវិញដោយមុខស្មើរដូចដែលធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក។ គេក៏មើលមកឆាយដោយមិនពេញចិត្តនៅពេលឃើញឆាយនិយាយលេងសើចជាមួយអ្នកដទៃ។

“ទៅយកកន្សែងជូតមុខអោយយើង នៅក្នុងទូរដាក់ឥវ៉ាន់លេង១៣៦”ដេតនិយាយដោយបោះកូនសោរទូរអោយឆាយ

“ហេតុអីគេមិនទៅយកដោយខ្លួនឯង អំបាញ់មិញគួរដែលដើរកាត់ទូរដាក់ឥវ៉ាន់សោះ”វង្សរអ៊ូតិតៗដាក់ឆាយ

ចំនែកឆាយមិននិយាយអ្វីគ្រាន់តែញញឹមចុងមាត់ដាក់វង្សរួចក៏ដើរចេញទៅ។ ចំនែកមិត្តភក្តិទាំងបួនរបស់ឆាយក៏នោះគ្នាមើលដេតដោយឆ្ងល់ ចំនែកដេតធ្វើជាមិនខ្វល់រួចក៏ទាញទូរស័ព្ទមកចុចលេង។

ម៉ោងសំរាកបាយថ្ងៃត្រង់……………

“ឆាយតោះទៅញ៉ាំបាយ”ធីនិយាយដោយរៀបចំសៀវភៅ

“តោះអោយលឿនមកឆាយ គ្នាឃ្លានខ្លាំងណាស់ ព្រឹកមិញក៏ញ៉ាំអីតែបន្តិចផង”នាយវង្សនិយាយដោយធ្វើមុខស្អុយ

“ចាំមួយភ្លែតរៀបសៀវភៅបន្តិច”ឆាយនិយាយដោយប្រញាប់ប្រញារៀបរបស់របរអោយមានសណ្តាប់ធ្នាប់

“កុំបង្ខំឆាយពេក! មួយៗទៅឆាយមិនស្អីទេ វង្សហើយព្រឹកមិញក៏មិនព្រមញ៉ាំអី ហៅហើយនៅធ្វើចរិកប្រុសស្អាត”ស្រីកានិយាយដោយមើលមុខវង្ស

“ចុះបើអ្នកខ្លះហៅដូចជាមិនចង់ហៅបែបនេះ អ្នកណាទៅមានអារម្មណ៍ញ៉ាំទៅ”វង្សតវ៉ា ហើយសង្គ្រាមចចេកចចាកក៏កើតមានឡើង

“កុំទៅខ្វល់ពីពីរនាក់ហ្នឹងអី មិនដឹងជាសង្សារគ្នាស្អីទេមួយខែឈ្លោះគ្នា២០ថ្ងៃទៅហើយ”នាយធីនិយាយដោយគ្រវីក្បាល

“ពីរនាក់ហ្នឹងជាសង្សារនិងគ្នាហ៎”ឆាយសួរដោយធ្វើមុខ រួចក៏ទៅមើលវង្សនិងស្រីកាដែលកំពុងតឹងសសៃកដាក់គ្នា មើលយ៉ាងណាក៏មិនសមជាសង្សារសោះ នេះចេះស្រលាញ់គ្នាដោយរបៀបណាហ្នឹង

ឆាយដើរមិនទាន់ទាំងចេញពីថ្នាក់ផងក៏មានសំលេងរំខានមកតែម្តង

“ហើយឯងទៅណា”ដេតសួរដោយមិនមើលមុខឆាយ

“ទៅញ៉ាំបាយដល់ម៉ោងសំរាកថ្ងៃត្រង់ហើយ ទៅញ៉ាំបាយជាមួយគ្នាទេ”ឆាយនិយាយដោយញញឹម

“អ្នកណាអនុញ្ញាត”ដេតសួរដោយសំលេងស្មើរ ចំនែកឆាយក៏មើលមុខដេតដោយឆ្ងល់ នេះញ៉ាំបាយក៏ត្រូវការ ការអនុញ្ញាតពីព្រះអង្គម្ចាស់ដេតដែលអី

“ពួកឯងទៅញ៉ាំមុនទៅណា៎”ឆាយមិនសួរនាំអ្វី​ ក៏ត្រលប់ទៅនិយាយជាមួយមិត្តភក្តិ

“កើតអីហ្នឹង”វង្សសួរដោយឆ្ងល់

“ក៏មិនបាច់សួរអីទៅកៅញ៉ាំមុនទៅណា”ឆាយនិយាយហើយក៏ដើរចូលថ្នាក់វិញទាំងមិនសប្បាយចិត្ត រួចក៏អង្គុយមើលដេត តើពេលណាគេទៅញ៉ាំបាយព្រោះឆាយកំពុងតែកូរពោះខ្លាំង។

បានមួយសន្ទុះដេតក៏ងើបដើរចេញ ហើយក៏ងាកមកនិយាយជាមួយឆាយ

“មិនទៅញ៉ាំបាយទេអី រឺឯងឆ្អែតហើយ”ដេតសួរហើយក៏ដើរចេញទៅដោយមិនចាំចំលើយពីឆាយ។ ចំនែកឆាយមិននិយាយអីក៏រត់ទៅតាមក្រោយដេតដោយស្ងៀមស្ងាត់

មកដល់រោងអាហារក៏រៀងស្បើយមនុស្សបន្តិចហើយព្រោះភាគច្រើនគឺញ៉ាំរួចរាល់ាអស់ហើយ។ សាលារបស់ដេតនិងឆាយជាសាលាឯកជន អាហារថ្ងៃត្រង់សាលាជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់អោយ សិស្សគ្រាន់តែតំរង់ជួរចាំយកអាហារទៅបានហើយ ព្រោះគ្មានការបំរើទេ គឺត្រូវបំរើដោយខ្លួនយ៉ាង លើកលែងតែដេតដែលពេលនេះមានឆាយជាអ្នកបំរើ

“ឯងទៅដួសអាហារអោយយើង មិនយករបស់ដែលមានជាតិហិលនិងជូរទេព្រោះយើងមិនចូលចិត្ត”ដេតនិយាយរួចក៏រកកន្លែងអង្គុយ ដោយមានឆាយដែលដើរទៅដួសម្ហូបអោយ។

ដេតមិនព្រមអោយឆាយអង្គុយបាយជាមួយទេក៏ដេញឆាយអោយអង្គុយទៅតុក្រោយខ្នងខ្លួន ចំនែកឆាយក៏មិននិយាយអ្វិគ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលដេតបញ្ជាតែប៉ុណ្ណោះ។

“រៀបចំចានបាយអោយយើងផង យើងទៅថ្នាក់មុនហើយ”ដេតក្រោយពីញ៉ាំបាយហើយក៏ងើបដើរចេញដោយមិនភ្លេចបញ្ជាអោយឆាយរៀបចំចានបាយរបស់ខ្លួន នេះឆាយត្រូវក្លាយជាអ្នកបំរើដេតបែបនេះមែនអី កម្មពៀរមែន។

“មកពីរៀនវិញហើយមែនទេ ដេត ឆាយ”ពេលឆាយនិងដេតចូលដល់ក្នុងផ្ទះក៏លឺសំលេងអ្នកស្រីលីនម៉ាក់របស់ឆាយស្រែកសួរ

“បាទ”ឆាយឆ្លើយដោយញញឹម ចំនែកឯឆាយមិននិយាយអ្វីក៏ដើរឡើងទៅលើបន្ទប់បាត់ហើយ ម៉ាក់របស់ឆាយពេលឃើញបែបនេះបានត្រឹមដកដង្ហើមធំ ហើយក៏ងាកមកនិយាយជាមួយឆាយ

“យ៉ាងម៉េចដែលឆាយ ទៅរៀនជាមួយដេតមានបញ្ហាអ្វីទេ”អ្នកស្រីលីនសួរឆាយដោយមើលទៅមុខឆាយដែលទំនងជានាយហត់ណាស់ មិនហត់យ៉ាងម៉េចបើដេតប្រើគេអោយធ្វើនេះអោយធ្វើនោះធ្វើអោយគេស្ទើរតែស្លាប់ទៅហើយ សូម្បីតែត្រលប់មកផ្ទះវិញក៏ប្រើអោយឆាយយួរកាតាបគេដើរពីក្រោយត្រុកៗដូចអ្នកបំរើដែល

“បាទមិនអីទេ ល្អទេតើ!យ៉ាងហ៊ោចណាស់ក៏បងដេតព្រមនិយាយជាមួយខ្ញុំខ្លះដែល”ឆាយនិយាយដោយញញឹម ព្រោះមិនចង់អោយម៉ាក់ខ្លួនបារម្មណ៍

“ចាស!ល្អហើយអញ្ជឹងប្រញាប់ទៅងូតទឹកទៅនឹងអាលបានញ៉ាំបាយល្ងាចជុំគ្នាព្រោះលោកប៉ាជិតមកដល់ហើយ”អ្នកស្រីលីននិយាយដោយទឹកមុខញញឹមទោះដឹងថាមានរឿងខ្លះមិនប្រក្រតីក៏ដោយ

“បាទ”ឆាយនិយាយរួចក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ទៅ