លេខាកំពូលស្នេហ៍ Chapter1: អ្នកប្រុសណាន់

សំលេងទឹកហូរចេញពីបន្ទាប់ទឹកក៏បានស្ងាត់ ទ្វារបន្ទាប់ទឹកបានរបើកជាមួយកំលោះសង្ហារក្នុងរូបរាងអាក្រាតដើរចេញមក ដៃទាំងពីរកំពុងយកកូនកន្សែងពោះគោមកជូតសក់ដែលនៅទទឹកនៅឡើយ មើលយ៉ាងណាគេក៏នៅតែជាតារាសំដែងប្រុសល្បីឈ្មោះម្នាក់ ដែលរឿងរបស់គេកំពុងតែចាក់ផ្សាយនៅក្នុងទូរទស្សន៍រាល់ថ្ងៃនេះដែរ ។ គេដើរសន្សឹមៗមករកអ្នកណាម្នាក់នៅដែលកំពុងឈរក្បែរមាត់បង្អួច។ នៅម្ខាងទៀតគឺជាកំលោះវ័យជំទង់មាឌធំល្មម មិនតូចក៏មិនធំ មុខមាត់ស្រស់សង្ហារជាងតួកុនដែលទើបដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកអំបាញ់មិញទៅទៀត។ គេស្ថិតក្នុងសភាពអាក្រាតខាងលើ និងមានស្លៀកកន្សែងពោះគោត្រឹមជង្គង់ ដៃកំពុងកាន់បារីដែលទើបនឹងជក់មិនទាន់បានកន្លះដើមផង ភ្នែកសំលឹងទៅមើលទេសភាពទីក្រុងនាពេលរាត្រី ព្រោះគេកំពុងនៅក្នុងខុនដូតំលៃមិនធម្មតា ជាន់ទី៥០ឯណោះ វាមិនចំលែកទេដែលគេអាចមើលឃើញទេសភាពទីក្រុងភ្នំពេញបានទាំងមូល។ កំលោះតួកុនស្ទុះទៅអោបមនុស្សម្នាក់នោះដោយញញឹម

“ណាន់!អូនពិតជាអស្ចារ្យមែនទែន អំបាញ់មិញបងពិតជារំភើបខ្លាំងណាស់”គេនិយាយដោយអោនទៅថើបកញ្ជឺងក របស់បុរសម្នាក់នោះដោយសេក្តីសើបស្រាល

ចំនែកឯមនុស្សម្នាក់ដែលឈ្មោះណាន់ក៏ងាកមកជ្រួញចិញ្ចើម ហាក់ដូចជាគេត្រូវកំលោះតួកុនធ្វើអោយខូចអារម្មណ៍ល្អរបស់ខ្លួន

“ធ្វើស្អីហ្នឹង! ទៅជូតខ្លួនអោយស្ងួតទៅ នេះខ្លួននៅទទឹកនៅឡើយទេណា”ណាន់និយាយដោយសំដីម៉ាត់ៗ ធ្វើអោយគេប្រែទឹកមុខហើយក៏ត្រលប់ទៅយកកន្សែងមកជូតខ្លួន

“ហេតុអីក៏ចាប់បាច់ខឹងដល់ថ្នាក់នេះ ណាន់!” គេនិយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត ទាំងដែរកំពុងតែជូតខ្លួន

“មានបញ្ហាមែនទេ” ណាន់ងាកមកសួរដោយជ្រួញចិញ្ចើមម្តងទៀត ធ្វើអោយទឹកមុខរបស់បុរសម្នាក់នោះកាន់តែប្រែជាមិនល្អ

“សុំទោស បងនឹងមិននិយាយអីទៀតទេ”គេនិយាយដោយដឹងកំហុស មើលទំនងដូចជាខ្លាចណាន់ជាខ្លាំង

ណាន់ក៏ដើរទៅយកកាបូបលុយហើយក៏បោះសែកមួយសន្លឺងអោយបុរសម្នាក់នោះ

“នេះលុយ១០លាន យើងចប់គ្នាត្រឹមនេះទៅ”ណាន់និយាយដោយសំដីធុញថប់ ចំនែកបុរសម្នាក់នោះទឹកមុខក៏ប្រែជាស្លេកស្លាំង គេក៏ស្ទុះទៅរកណាន់

“ហេតុអីណាន់ៗ!!! នេះមានរឿងអី ណាន់ខឹងបងរឿងអី បងនឹងកែ”គេនិយាយដោយអោបណាន់

“លែងខ្ញុំ!!”ណាន់និយាយដោយសំលេងខ្លាំង ធ្វើអោយបុរសម្នាក់នោះក៏ព្រមលែងណាន់តាមសំរួល

“យើងក៏បាននិយាយគ្នាពីដំបូងមែនទេ ថាគ្រាន់តែលេងសើចជាមួយគ្នា! នៅពេលខ្ញុំអស់អារម្មណ៍ពេលណាថងនឹងព្រមបែកពីខ្ញុំ”ណាន់និយាយដោយសំដីសោះកក្រោះ

“តែបង! បងពិតជាស្រលាញ់ណាន់ពិតមែនណា”បុរសម្នាក់នោះនិយាយដោយភ្នែកក្រហម

“ស្រលាញ់!!!” ណាន់និយាយដោយសើចតិចៗ”កុំធ្វើអោយខ្ញុំសើចជាងនេះទៀតអី មនុស្សប្រុសគ្មានស្នេហាពិតនោះទេ ម្នាក់ៗគ្រាន់តែចង់បានផលប្រយោជន៍ពីគ្នារៀងៗខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ! ហើយកុំគិតថាចង់មកតោងខ្ញុំ ចាប់ពីពេលនេះទៅកុំមករវីរវល់ជាមួយខ្ញុំទៀតបើថងនៅចង់បន្តអាជីពរបស់ថងទៀត ហើយក៏ដឹងមែនទេថាពូរបស់យើងមានអំណាចប៉ុណ្ណាក្នុងវិស័យភាពយន្ត ខ្ញុំអាចធ្វើអោយថងក្លាយជាតួឯកបាន ក៏អាចអោយថងអត់ការងារធ្វើបានដែរ” និយាយហើយណាន់ក៏ដើរចេញទៅ ទុកអោយបុរសម្នាក់នេះអង្គុយមុខក្រហមម្នាក់ឯង

“ណាន់!!! ហេតុអីណាន់ចិត្តដាច់យ៉ាងនេះ”គេនិយាយដោយទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមក តែក៏មិនអាចឃាត់ណាន់បានព្រោះគេក៏ដឹងច្បាស់ណាស់ថាបុគ្គលម្នាក់នេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណា សំដីដែលចេញពីមាត់គេហើយគ្មានមួយណាដែលគេធ្វើមិនបានណោះទេ។ ហើយគេក៏មិនមែនប្រុសទីមួយដែរត្រូវណាន់បោះបង់ចោលនោះដែរ មនុស្សប្រុសមិនតិចទេដែលត្រូវបានណាន់យកមកធ្វើជាប្រុសកំដរអារម្មណ៍ ហើយក៏បោះបង់គេចោល ថងខ្លួនគេក៏ដឹងតាំងពីដំបូងថារឿងនេះប្រាកដជាធ្លាក់លើគេនៅថ្ងៃណាមួយមិនខាន តែគេមិនស្មានសោះថាខ្លួនបែរជាស្រលាញ់ណាន់ ហើយស្រលាញ់ខ្លាំងមែនទែន។ ណាន់ជាមនុស្សប្រុសដែលល្អគ្រប់យ៉ាង តែហេតុអីក៏គេបែរជាគ្មានបេះដូងស្រលាញ់អ្នកណាទៅវិញ។

ឡានស្ព័រពណ៌ខ្មៅស៊េរីថ្មី តំលៃមិនធម្មតាដែលមិនមានមនុស្សប៉ុន្មានអ្នកនោះទេនៅក្នុងប្រទេសដែលហ៊ានទិញមកជិះ បានបរយ៉ាងលឿងលើដងវិថីនាពេលពាក់កណ្តាលអាធ្រាត។​ នៅក្នុងឡាននោះជាលោកណាន់ កូនប្រុសតែមួយគត់របស់លោកមឿង រតនវិសាល នាយកប្រតិបត្តិរបស់សម្ព័នមឿងវិមាន ក្រុមហ៊ុនធំក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនធំទាំងប្រាំរបស់ប្រទេស ហើយក៏ជាក្រុមហ៊ុនដែលមានឥទ្ធិពលជាងគេយ៉ាងខ្លាំងក្នុងទីផ្សារភាគហ៊ុននៅកម្ពុជា។ វាមិនចំលែកទេដែលណាន់ក្លាយជានាយករងរបស់មឿងវិមាននោះ។ គេអាចនិយាយដល់ទៅ៨ភាសា ជាមួយកំរិតចំនេះដឹងថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកគ្រប់គ្រងនិងអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចពាណិជ្ជកម្ម មកពីមហាវិទ្យាល័យលេខមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិច អាចធ្វើអោយគេឈរដំណែងជានាយករងរបស់សម្ព័ន្ធមួយនេះដោយគ្មានការតវ៉ាបើទោះជាគេមានអាយុត្រឹមតែ២៤ឆ្នាំក៏ដោយចុះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះគេបានជាប់ជាបេក្ខភាពពាណិជ្ជករវ័យក្មេងឆ្នើមរបស់អាស៊ីក្នុងឆ្នាំនេះទៀតផង។ គេក៏នៅក្នុងចំណោមបុគ្គលវ័យក្មេងទាំង១០ ដែលមានឥទ្ឋិពលជាងគេក្នុងប្រទេសផងដែរ។ មិនថារូបសម្បត្តិ ឋានៈ ចំនេះដឹង ទ្រពសម្បត្តិ ណាន់គឺមិនខ្វះទាំងអស់ ទើបមិនថាប្រុស រឺក៏ស្រីនោះទេដែរ មកឈរតំរង់ជួរអោយណាន់ជ្រើសរើស ប៉ុន្តែមនុស្សម្នាក់នេះបែរជាមិនចេះស្រលាញ់អ្នកទៅវិញ។

“ស្នេហា! ឈិះ!មនុស្សប្រុសម្នាក់ណាក៏ដូចគ្នាទាំងអស់ហ្នឹង”ណាន់និយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត រាល់ពេលដែលគេលឺពាក្យស្រលាញ់ចេញពីមាត់របស់មនុស្សប្រុសណាម្នាក់ វាតែងតែធ្វើអោយណាន់មិនសប្បាយចិត្តជានិច្ច ព្រោះតែអតីតកាលដ៏ឈឺចាប់ធ្វើអោយគេមិនអាចជឿពាក្យដែលចេញពីមាត់របស់មនុស្សប្រុសគ្រប់គ្នាសូម្បីតែខ្លួនគេជាប្រុសក៏ដោយ។

ឡានរបស់ណាន់មកឈប់នៅមុខភូមិគ្រឹះមានមែនទំហំជាង៨០០ម៉ែត្រការ៉េ គ្រាន់តែរបងផ្ទះដែលធ្វើពីថ្មម៉ាបនោះគេក៏ដឹងថាតំលៃផ្ទះមួយនេះពិតជាពិបាកក្នុងការគួរអោយជឿពិតមែន។ ចុះពីឡានភ្លាមក៏មានអ្នកស្ទុះមកទទួលសោរពីណាន់យ៉ាងប្រញាប់ប្រញា ទោះជាពេលនេះម៉ោងជាង១២យប់ក៏ដោយចុះ។

“នេះឯងចេះមកផ្ទះដែរមែនទេ!”មិនទាន់ចូលមកផ្ទះស្រួលបួលផង សំលេងលោកវិសាល ឪពុករបស់ណាន់ក៏លាន់លឺឡើង ធ្វើអោយណាន់រឹតតែមិនសប្បាយចិត្ត

“នេះខ្ញុំមកផ្ទះមិនបានទេ មែនទេប៉ា!”ណាន់ក៏ងាកទៅតបនឹងឪពុកដោយមិនសប្បាយចិត្តដូចគ្នា

“នៅមានមុខមកនិយាយទៀត! ហើយល្ងាចមិញហេតុអីក៏ឯង​មិនមក ដឹងទេថាយើងខ្មាសលោកឧត្តមប៉ុណ្ណា ដែលត្រូវសូមទោសគាត់ជាច្រើនដង”លោកវិសាលនិយាយដោយចាប់ផ្តើមតំឡើងសំលេង

“ក៏ប្រាប់ហើយមែនទេថាខ្ញុំមិនទៅ”ណាន់តបទៅវិញដោយមិនខ្លាចរអាលនូវបុគ្គលដែលនៅចំពោះមុខនេះសូម្បីតែបន្តិច

“ឯងដឹងទេថាលោកឧត្តមជាមនុស្សសំខាន់ប៉ុណ្ណា”លោកវិសាលចាប់ផ្តើមតឹងសសៃក

“បានហើយបងតិចៗក៏បាន”អ្នកស្រីលីណា ជាម្តាយរបស់ណាន់និយាយ ដោយព្យាយាមឃាត់កូននិងប្តីមុននឹងពីរអ្នកនេះពាក់មុខយក្សដាក់គ្នាជាងនេះទៀត

“ណាន់! កូនធ្វើបែបនេះពិតជាមិនត្រូវទេណា កូនក៏ដឹងមែនទេថាប៉ានិងម៉ាក់ក៏ព្យាយាមរកគូស្រករដែលល្អនិងសាកសមនឹងកូន! ក្មួយយ៉ា ជាក្មេងល្អ សុភាពរាបសារ​ ការរៀនសូត្រក៏បានខ្ពស់ ឋានៈគ្រួសារគេក៏ប្រហាក់ប្រហែលនឹងយើង”អ្នកស្រីលីណាបន្តនិយាយ តែក៏ត្រូវណាន់កាត់

“បានហើយម៉ាក់! ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ប៉ានិងម៉ាក់ហើយមែនទេថា​ ខ្ញុំព្រមតាមប៉ាម៉ាក់គ្រប់រឿង មិនថារឿងអោយខ្ញុំទៅរៀនបរទេស រៀនមុខវិជ្ជាដែលខ្ញុំមិនចូលចិត្ត បន្តតំណែងនិងគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនពីប៉ា​ ខ្ញុំនឹងមិនជំទាស់ តែសំរាប់រឿងគូអនាគតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនិងមិនព្រមអោយប៉ាម៉ាក់មកសំរេចអោយខ្ញុំដើម្បីតែប្រយោជន៏មុខជំនួញរបស់ប៉ាម៉ាក់នោះទេ”ណាន់និយាយទាំងមិនសប្បាយចិត្ត ព្រោះគ្រាន់តែត្រូវរៀនជំនាញដែលខ្លួនមិនចូលចិត្ត និងត្រូវបន្តជំនួញរបស់ប៉ានោះណាន់ក៏ពិបាកណាស់ទៅហើយ ដូចនេះចំពោះរឿងមួយនេះ គេនឹងមិនព្រមជាដាច់ខាត

“ម៉ាកវាឯងមើលវានិយាយទៅ កាលដែលខ្ញុំព្យាយាមរៀបចំជីវិតវាអោយល្អប្រសើរបែបនេះ វាចាត់ទុកថាខ្ញុំបំផ្លាញជីវិតវា”លោកវិសាលនិយាយ

“បានហើយប៉ា ទោះជាប៉ានិងម៉ាក់និយាយបែបណា ក៏ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃរៀបការជាមួយមនុស្សដែលខ្ញុំមិនស្រលាញ់នោះដែរ! ខ្ញុំហត់ហើយខ្ញុំចង់សំរាក”និយាយរួចណាន់ក៏ដើរឡើងទៅបន្ទប់ដោយមិនចាប់អារម្មណ៍និងសំលេងប៉ាគេដែលកំពុងស្រែកហៅនោះទេ

“ម៉ាក់វាឯងមើលវាធ្វើចុះ! នេះវាដែលចាត់ទុកខ្ញុំជាឪពុកវាខ្លះទេ”លោកវិសាលនិយាយដោយខឹងជាខ្លាំង

“ក៏តាមណាន់សិនទៅប៉ាវា! បងក៏ដឹងមែនទេថាកូនមួយនេះមិនអាចបង្ខំបាន”អ្នកស្រីលីណាក៏ព្យាយាមឃាត់ប្តី ព្រោះណាន់ម្នាក់នេះក៏មិនមានអ្នកណាបង្ខំបាន ឫគាបសង្កាត់គេអោយធ្វើអ្វីមួយ ដែលគេមិនចង់ធ្វើបាននោះទេ។

និយាយពីណាន់វិញ មកដល់បន្ទប់ក៏ធំទូលាយរបស់ខ្លួនក៏ប្រះខ្លួនទៅនឹងពូកយ៉ាងអស់កំលាំង។ មានអារម្មណ៍ថាបន្ទប់របស់ណាន់ធំជាងផ្ទះរបស់អ្នកនិពន្ធទៅទៀត TT.TT ។ ណាន់យកដៃគងថ្ងាស ហើយមើលទៅពិដាន នឹកដល់រឿងកាលពី ៥ឆ្នាំមុន

…………………………………

“ណាន់! ពេលរៀនចប់អូនព្រមរៀបការជាមួយបងទេ”

“បាទ”ណាន់និយាយដោយមើលទៅមនុស្សប្រុសនៅចំពោះមុខខ្លួនដោយសប្បាយចិត្ត មួយជីវិតនេះណាន់ក៏មិនធ្លាប់ស្រលាញ់អ្នកណាក្រៅពីគេ គេជាមនុស្សប្រុសតែម្នាក់គត់ហើយមិនគិតថានឹងមានអ្នកផ្សេងដែលណាន់ចង់ប្រើជីវិតដែលសេសសល់របស់ខ្លួនទៅរស់នៅជាមួយគ្នារហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់នោះដែរ។ កន្លងទៅ៦ឆ្នាំហើយដែលពួកគេស្រលាញ់គ្នា វាពិតជាធ្វើអោយណាន់នឹងពិបាកយកពាក្យអ្វីមករៀបរាប់ពីសុភមង្គលដែលបុរសម្នាក់នេះបានអោយគេខ្លាំងណាស់។

………………………

“យើងបែកគ្នាទៅ”

“ហេតុអី”ណាន់សួរគេអោយក្តុកក្តួលក្នុងចិត្ត

“ប៉ាម៉ាក់បងដឹងរឿងយើងទាំងពីរហើយ បងមិនអាចបោះបង់គ្រួសារបងបានទេ ណាមួយបងត្រូវរៀបការជាមួយមនុស្សស្រី ដើម្បីបង្កើតគ្រួសារមួយដែលពេញលេញ បងត្រូវការកូន យើងគួរតែបញ្ចាប់ស្នេហាមួយនេះទៅ វាគ្រាន់ជាសេ្នហាដែលគ្មានលទ្ធផលប៉ុណ្ណោះ”

“តែបងធ្លាប់ប្រាប់ថាយើងនឹងរៀបការនោះអី”ណាន់និយាយដោយអោបជើងបុរសម្នាក់នោះ

“បំភ្លេចវាចោលទៅ! វាគ្មានថ្ងៃអាចទៅរួចនោះទេ ជឿបងទៅស្នេហាមនុស្សប្រុសគ្មានអនាគតនោះទេ អូនគួររកនារីម្នាក់ដែលគេស្រលាញ់អូនហើយ រៀបការជាមួយគេ បង្កើតកូន បង្កើតគួ្រសារមួយទៅ ទើបវាជាការត្រឹមត្រូវ! ចាត់ទុកថាពួកយើងមាននិស្ស័យតែគ្មានវាសនាទៅចុះ”

“បងអាចប្រាប់ខ្ញុំបានទេ បងធ្លាប់ស្រលាញ់ខ្ញុំដែរទេ”ណាន់និយាយដោយញ័រមាត់ ទឹកភ្នែកក៏ចេះតែស្រក់មកមិនឈប់

“ធ្លាប់! តែបងមិនអាចស្រលាញ់អូនទៀតទេ”​ គេនិយាយរួចក៏ដើរចេញទៅ មិនងាកក្រោយដោយមិនស្តាប់ការស្រែកអង្វរករបស់ណាន់សូម្បីតែមួយម៉ាត់។

ចាប់ពីថ្ងៃនោះ ណាន់ក៏ផ្លាស់ទៅរៀននៅបរទេសទទួលយកជោជតាកម្មដែលឪពុកគេរៀបចំអោយដើម្បី បំភ្លេចស្នេហាដ៏ឈឺចាប់មួយនេះ តែទោះជាយ៉ាងណាស្នាមរបួសមួយនេះពិតជាធំខ្លាំងណាស់ ទោះជាជាក៏វាបានបន្សល់ទុកស្នាមយ៉ាងធំធ្វើអោយណាន់គ្មានថ្ងៃបំភ្លេចបាននោះទេ ហើយវាក៏បានធ្វើអោយណាន់ក្លាយជាមនុស្សដូចជារាល់ថ្ងៃនេះ។

 “អាទឹកភ្នែកចង្រៃ ហូរមកធ្វើស្អី”ណាន់និយាយដោយជូតទឹកភ្នែកទាំងមួរម៉ៅ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ទឹកភ្នែកមិនព្រមស្តាប់បង្គាប់នោះទេ។ មនុស្សដែលធ្លាប់តែស្រលាញ់គ្នាយ៉ាងជ្រាជ្រៅរហូតធ្លាប់គិតថានឹងរៀបការជាមួយគ្នា អោយមកបែកគ្នាបែបនេះអ្នកណាមិនឈឺចាប់នោះ ទោះជាវារំលងទៅអស់រយះពេល៥ឆ្នាំក៏ដោយចុះ។ មូលហេតុដែលធ្វើអោយណាន់មិនសប្បាយចិត្ត ក៏ព្រោះតែល្ងាចមិញនេះក្រោយពីចេញពីប្រជុំជាមួយភ្ញៀវរួចរាល់ ណាន់ក៏មកទទួលទានអាហារនៅហាងមួយកន្លែង តែផែនដីពិតជាមូលពិតមែន ណាន់បែរជាជួបនាយរិទ្ធសង្សារចាស់ដែលណាន់មិនដែលបំភ្លេចបានទោះជាស្អប់គេប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។ គេកំពុងតែដើរចូលមកជាមួយនឹងប្រពន្ធ និងកូនរបស់ខ្លួន។

“ណាន់” គ្រាន់តែក្រលេកឃើញណាន់ភ្លាម រិទ្ធក៏ប្រញាប់ប្រញាដើរមករកណាន់ ចំនែកណាន់បែរជារកនិយាយអីមិនត្រូវទៅវិញ ខានជួបគេ៦ឆ្នាំហើយ ពេលនេះរូបរាងគេក៏ចាស់ជាមុនតែនៅតែសង្ហារ នៅមានកូនស្រីប្រុស ២នាក់នោះទៀត មុខរបស់ពួកគេដូចរិទ្ធខ្លាំងណាស់។

“នេះពិតជាអូនពិតមែន!”រិទ្ធនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត”ហេតុអីទៅអាមេរិចមិនប្រាប់បងមួយម៉ាត់បែបនេះ ហេតុអីក៏ចិត្តដាច់ដាក់បងយ៉ាងនេះ”រិទ្ធនិយាយដោយចាប់ដៃរបស់ណាន់

“ចិត្តដាច់!”ណាន់សើចតិចៗចំអកខ្លួនឯង ហើយប្រញាប់យកក្រលាស់ដៃរបស់គេចេញពីនាយរិទ្ធ “បងគួរតែសួរខ្លួនឯងមើលទៅថា តើរវាងខ្ញុំនិងបងអ្នកណាចិត្តដាច់អោយប្រាកដនោះ”ណាន់និយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត

“អោយបងសុំទោស”រិទ្ធនិយាយតិចៗមើលទៅមុខណាន់

“តើការសុំទោសរបស់បងអាចជួយអោយពួកយើងប្រសើរឡើងទេ”ណាន់សួរដោយទឹកមុខក្រៀមក្រំ

“អូនក៏ដឹងមែនទេ! ថាបងពិតជាគ្មានជំរើសពិតមែន”រិទ្ធនិយាយដោយទឹកមុខស្រពោនដូចគ្នា

“អញ្ជឹងទើបបង ព្រមអោយខ្ញុំឈឺចាប់ពិបាកជាងស្លាប់បែបនេះមែនទេ”ណាន់និយាយដោយកែវភ្នែកចាប់ផ្តើមក្រហម គេចាំបានច្បាស់ណាស់ ថាថ្ងៃដែលរិទ្ធរៀបការ គេបង្អត់អាហារដល់ទៅ៣ថ្ងៃ នៅមានលេបថ្នាំងងុយគេអស់ជាច្រើនគ្រាប់ទៀតផង នេះបើមិនមែនអ្នកផ្ទះគេទំលុះទ្វារចូលទៅទាន់ទេ ណាន់់ប្រហែលក្លាយជាខ្មោចយាមវត្តទៅហើយ។

“តែអូនត្រូវចាំថា គ្មានថ្ងៃណាដែលបងឈប់ស្រលាញ់អូននោះទេ”រិទ្ធនិយាយដោយកាន់ដៃណាន់ថ្មមៗ ធ្វើអោយណាន់នឹកដល់អនុស្សាវរីយ ពួកគេពេលនៅស្រលាញ់គេ រឿងរ៉ាវជាច្រើនកើតចំពោះពួកគេ​ វាហាក់ដូចជាបានចូលទៅដាស់អារម្មណ៍របស់ណាន់អោយរំជួយដល់ស្នេហារបស់រិទ្ធម្តងទៀត។

“បងរិទ្ធអ្នកណាហ្នឹង”ប្រពន្ធរិទ្ធនិយាយដោយសំដៅមករកពួកគេ រួចក៏អោបដៃនាយរិទ្ធ ចំនែករិទ្ធពេលលឺសំលេងនេះក៏ប្រញាប់ប្រលែងដៃណាន់ហើយធ្វើដូចធម្មតា

“នេះណាន់”នាយរិទ្ធនិយាយដោយសំលឹងទៅរកណាន់ដោយកែវភ្នែកអង្វរករ”មិត្ត…ភក្តិកាលរៀននៅវិទ្យាល័យ”រិទ្ធនិយាយ ដោយកែវភ្នែកសោកសៅទៅរកណាន់ ចំនែកណាន់បានត្រឹមមិននិយាយអី ព្រោះពេលនេះគេហាក់ដូចជាត្រូវគេយកកំបិតមកចាក់ចូលរបួសចាស់របស់គេ

“ចាស៎! ជំរាបសួរ”ប្រពន្ធនាយរិទ្ធនិយាយដោយលើកដៃសំពះណាន់ ចំនែកណាន់ក៏សំពះត្រលប់ទៅវិញជាមួយទឹកមុខសោកសៅ

“បាទ! ជំរាបសួរ ប៉ុន្តែគាប់ជួនជាខ្ញុំមានធុរៈបន្តិច អញ្ជឹងខ្ញុំសុំលាទៅមុនហើយណា”ណាន់និយាយហើយក៏ដើរចេញទៅមុននឹងគេទ្រាំមិនបានយំនៅទីនេះ តែក៏ត្រូវនាយរិទ្ធចាប់ដៃគេ

“នេះណាន់ មិនញ៉ាំអាហារជាមួយពួកយើងសិនទេ!”រិទ្ធសួរដោយទឹកមុខសោកស្តាយ
“អត់ទេ! មិនចង់រំខានគ្រួសាររិទ្ធ”ណាន់និយាយដោយសង្កត់សំលេងពាក្យ”គ្រួសារ” ហើយសំលឹងទៅមើលរិទ្ធ ចំនែកនាយរិទ្ធហាក់ដូចជាដឹងថាណាន់ចង់និយាយពីអ្វី ក៏ប្រលែងដៃណាន់ ទុកអោយណាន់ដើរចេញទៅ ចំនែកខ្ឡួនបានត្រឹមតែធ្វើទឹកមុខសោកសៅប៉ុណ្ណោះ។

និយាយពីណាន់ ប្រញាប់ប្រញាដើរចេញពីហាងយ៉ាងលឿនព្រោះខ្លួនឯង ពិតជាមិនអាចទទួលយករូបភាពដែលមនុស្សប្រុសដែលគេសឹងតែចាត់ទុកដូចជាប្តី បែរជាមករៀបការសិទ្ធស្នាលជាមួយប្រពន្ធកូន នៅចំពោះមុខគេនោះទេ។ ណាន់! ភ្នែកក៏ចាប់ផ្តើមក្រហម តែយ៉ាងណាគេក៏មិនយំជាដាច់ខាតព្រោះណាន់បានស្បថហើយថាមិនស្រក់ទឹកភ្នែកដើម្បីប្រុសម្នាក់នេះម្តងទៀតនោះទេ។ ណាន់ក៏លើកទូរស័ព្ទតេរទៅរកអ្នកណាម្នាក់

“អាឡូអូនសំលាញ់!”ថងនិយាយដោយអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ ព្រោះថាណាន់កំរតេរទៅគេណាស់

“ថងទំនេរទេ!”ណាន់សួរដោយអារម្មណ៍មួរម៉ៅ

“សំរាប់អូន បងទំនេរស្រាប់ហើយ”ថងតប

“អញ្ជឹងខ្ញុំចាំនៅខុនដូ”ណាន់ និយាយរួចក៏បិទទូរស័ព្ទ គេសំលឹងមើលទៅហាងដែលទើបដើរចេញម្តងទៀត

“ខ្ញុំមិនជឿថាខ្ញុំមិនអាចរកមនុស្សមកជំនួសបងបានទេ”ណាន់និយាយដោយអារម្មណ៍មួរម៉ៅ រួចក៏បើកឡានចេញទៅ។
តែយ៉ាងណាស្នេហានៅតែជាស្នេហា នៅពេលយើងស្រលាញ់អ្នកណាម្នាក់ពិតប្រាកដ ពេលនោះហើយដែលយើង គ្មានផ្លូវនឹងអាចទទួលអ្នកផ្សេងមកជំនួសកន្លែងគេបានដដែល។ ជាក់ស្តែងទោះជាណាន់ព្យាយាមយកមនុស្សប្រុសម្នាក់ហើយម្នាក់ទៀត មកជំនួសកន្លែងរបស់រិទ្ធ តែបេះដូងនៅតែជាបេះដូងក៏គង់តែស្រលាញ់តែមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ប៉ុណ្ណោះ នឹងពុំមានកន្លែងសេសសល់សំរាប់អ្នកដទៃបាននោះទេ។ រូបភាពកាលពីល្ងាចមិញនៅតែដិតដាមជាប់ក្នុងខួរក្បាលណាន់ដដែល វាពិតជាធ្វើអោយណាន់ពិបាកខ្លាំងណាស់ ចង់បន្ទោសក៏មានតែបន្ទោសខ្លួនគេដែលមិនមានសំណាងដូចនារីម្នាក់នោះ។ ណាន់ ក៏បានត្រឹមតែលង់លក់បែបនេះទៅ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងថាអ្នកប្រុសសង្ហារ មានទ្រព្យសម្បត្តិហូរហៀរ ចរិកសែនក្រអឺតក្រទមម្នាក់នេះ នៅពីក្រោយខ្នង បែរជាក្មេងល្ងង់ដ៍ទន់ជ្រាយម្នាក់ទៅវិញនោះទេ។

………………………………………………

ពេលព្រឹកព្រលឹម ណាន់ក៏រៀបចំខ្លួនបែបហាយសូរជាទំលាប់របស់ខ្លួនទៅធ្វើការ។ ដោយសារព្រឹកនេះមានការប្រជុំសំខាន់ ណាន់ក៏បើកឡានប្រញាប់ប្រញាជាធម្មតាបន្តិច។ តែសុខក៏មានក្មេងរត់ចេញពីចិញ្ចើមផ្លូវមករើសបាល់ ធ្វើអោយណាន់ទាន់ហ្រ្វាំងមួយទំហឹង​ នេះសំណាងហើយដែលឡានរបស់ណាន់ជាឡានដែលមានតំលៃខ្ពស់ មានប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពខ្ពស់ក្នុងការជាន់ហ្វ្រាំងបើមិនអញ្ជឹងទេ ក្បាលរបស់គេនឹងបែកជាមួយចង្កូតឡានមិនខាន។ បែបនេះហើយដែលម្នាក់ៗចូលចិត្តទិញឡានថ្លៃៗជិះនោះ។ ណាន់ក៏ស្ទុះចេញមកមើលក្មេងអំបាញ់ថាមានកើតអីរឺអត់ ។ពេលណាន់ចេញមកដល់ក៏ប្រទះ ខ្លួនរបស់ក្មេងនោះត្រូវអោបដោយបុរសម្នាក់ ទំនងជាគេហក់មកអោយកូនក្មេងនេះហើយ ធ្វើខ្លួនជាហេរ៉ូផងមិនអន់នោះទេ​ ណាន់គិតក្នុងចិត្ត

“នេះបើកឡានប្រញាប់ទៅណាហ្នឹង! គិតមែនទេដែលខ្លួនមានឡានថ្លៃ ហើយបើកមិនគិតពីអ្នកណា”បុរសដែលជួយក្មេងអំបាញ់មិញនោះ ក៏ងើបឡើងមកថាអោយណាន់ ១០០ ១០០​តែម្តង ធ្វើអោយណាន់ទ្រាំមិនបានក៏តបទៅវិញ (យីខំសរសើរថាជាហេរ៉ូផង ហេតុអីក៏មាត់ឆ្កែបែបនេះ) ណាន់មួរម៉ៅក្នុងចិត្ត

“នេះលោក! លោកយកអីមកនិយាយហ្នឹង! គឺក្មេងទេតើ ដែរសុខៗក៏រត់មកកណ្តាលថ្នល់បែបនេះ នេះសំណាងហើយដែលឡានរបស់ខ្ញុំ មានប្រព័ន្ធចាប់ហ្វ្រាំងស្វ័យប្រវត្តិ បើមិនអញ្ជឹង លោកគិតថាលោកមានជីវិតមកតវ៉ានឹងខ្ញុំមែនទេ”ណាន់ក៏តបទៅវិញ ព្រោះរៀងក្តៅស្លឹកត្រចៀកដែរ

“ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏នាយមិនត្រូវបើកឡានលឿនយ៉ាងនេះដែរ ដឹងទេថាវាខុសច្បាប់ គួរណាស់ដែរមានឡានល្អជិះ ក៏ព្យាយាមបើកបរដោយសេក្តីថ្លៃថ្នូរផងទៅ”គេក៏តបមកវិញធ្វើអោយណាន់រឹតតែទ្រាំមិនបាន ស្របពេលនោះម្តាយរបស់ក្មេនប្រុសអំបាញ់មិញក៏ចេញមុខមកសុំទោស

“អោយខ្ញុំសូមទោសផង ដែលមិនបានមើលកូនអោយបានល្អ អ្នកប្រុសទាំងពីរមិនត្រូវត្រង់ណាទេ”ម្តាយក្មេងនោះនិយាយដោយខ្លាចៗ ព្រោះតែមើលតាមសំលៀកបំពាក់របស់ណាន់ និងឡានស្ព័រមួយនេះក៏ដឹងថាណាន់ជាមនុស្សដែលមាន ដល់កំរិតណាដែល

“ខ្ញុំមិនអីនោះទេ គ្រាន់តែថ្ងៃក្រោយអ្នកមីងមើលកូនអោយបានល្អជាងនេះបន្តិចទៅ”ណាន់និយាយរួចក៏ងាកមករកបុរសអំបាញ់មិញ “នាយក៏ដូចគ្នាសំណាងមិនមែនចេះតែមាននោះទេប្រយ័ត្នឡានបុកស្លាប់ទៅ”ណាន់និយាយ ដោយពន្លយពាក្យរំខានប្រសាទអោយម្ខាងទៀត ថារួចគេក៏ប្រញាប់ បើកឡានចេញទៅព្រោះគេក៏មានការប្រជុំនៅមិនប៉ុន្មាននាទីទៀតនោះទេ ណាមួយគេក៏មិនបានរករឿងក្មេងនោះដែរ គ្រាន់តែគេបារម្ហពីក្មេងនោះតែប៉ុនោះ តែបែរជាមកប៉ះកំលោះមាត់ឆៅនោះទៅវិញ។

“ពិតជាគ្មានការអប់រំពិតមែន”បុរសម្នាក់នោះនិយាយដោយគ្រវីក្បាល

“ពិតជាអរគុណក្មួយខ្លាំងណាស់”ម្តាយរបស់ក្មេងនោះអរគុណគេយ៉ាងខ្លាំងព្រោះបើមិនមែនគេ​ កូនរបស់ខ្លួននឹងគ្មានសង្ឃឹមថារស់នោះទេ។

“បាទ!មិនអីទេ ខ្ញុំមានការប្រញាប់បន្តិច ខ្ញុំសុំលាទៅមុនហើយ! ”គេនិយាយរួចក៏លើកដៃសំពះលាមីងម្នាក់នោះ”លើកក្រោយកុំរត់បែបនេះទៀតលឺទេ វាមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់”គេនិយាយដោយអង្អែលក្បាលក្មេងម្នាក់នោះ រួចក៏ដើរចេញទៅ។

“មនុស្សរោគចិត្ត! ពិតជាសយមែន”ណាន់និយាយទាំងមួរម៉ៅនៅក្នុងឡាន នេះក៏ព្រោះតែសយទាំងព្រឹកត្រូវប្រុសសង្ហារ ស៊ុតអោយ១០០​ ១០០បែបនេះអ្នកណាដែរថាមិនមួរម៉ៅនោះ

មកដល់ក្រុមហ៊ុនណាន់ក៏ប្រញាប់ប្រញាទៅបន្ទប់ប្រជុំព្រោះនេះលើស១០នាទីហើយ បើកទ្វារប្រជុំភ្លាមក៏ឃើញឪពុករបស់គេធ្វើមុខយក្សដាក់គេទៅហើយ

“សុំទោសផង គាប់ជួនជាខ្ញុំជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍បន្តិចបន្តួច”ណាន់ និយាយសុំទោសទៅឪពុកគេ ចំនែកឪពុកគេក៏មើលទៅកូនបញ្ជាក់ថាណាន់គ្មានត្រូវរបួសទេ គាន់ក៏ធូរចិត្តបន្តិច

“មកអស់គ្នាហើយ អញ្ជឹងយើងចាប់ផ្តើមប្រជុំទៅ”លោកវិលាល និយាយរួចកិច្ចប្រជុំក៏ចាប់ផ្តើមឡើង

និយាយពីកំលោះសង្ហារដែលស្តីអោយណាន់ព្រឹកមិញនេះ កំពុងឈរញញឹមនៅមុខអាគារក៏ខ្ពស់ស្កឹមស្កៃកំពស់៤០ជាន់ ជាអាគារពាណិជ្ជកម្មរបស់ក្រុមហ៊ុនសម្ព័ន្ធមឿង វិមាន។

“យ៉ាៗ! កុំបារម្ហប៉ានឹងធ្វើអោយបាន” គេនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត ហើយដើរចូលអាគារមួយនេះដោយសេក្តីសង្ឃឹម ដោយមិនបានដឹងថាក្រោយពេលគេដើរចូលអាគារមួយនេះហើយ ផ្លូវជីវិតរបស់គេនឹងប្រែប្រួល៣៦០ដឺក្រេនោះទេ។