My Little Brother Chapter11: សមុទ្រស្នេហ៍

ថ្ងៃទៅដើរលេងក៏មកដល់ ឆាយនិងដេតក៏មកដល់សាលា ដែលពោលពេញដោយសិស្សដែលម្នាក់ៗក៏ជជែកគ្នារង់ចាំឡានចេញដំណើរ។ គ្រាន់តែឆាយនិងដេតចូលក្នុងសាលា ម្នាក់ៗក៏មើលមកពួកគេ ព្រោះតែគេទាំងពីរនាក់ស្លៀកខោដូចគ្នា ពណ៌ក៏ដូចគ្នា រហូតមើលទៅដូចគូរសង្សារ។ ដេតគេក៏ដើរទៅរកមិត្តភក្តិនៅជំរុំបាល់ទាត់ ចំនែកឆាយក៏ដើរទៅរកមិត្តភក្តិរបស់ខ្លួន។

“វង្ស! អត់ទាន់មកអ្នកណាមកទេអីៗ”ឆាយសួរទៅវង្សព្រោះតែ ឃើញវង្សឈរតែម្នាក់ឯង

“មកអស់ហើយ! ធីវាទៅបន្ទប់ទឹក ឯស្រីៗនាំគ្នាទៅទិញអីញ៉ាំតាមឡានបាត់ហើយ”វង្សតប

“ស្មានតែអត់ទាន់មានអ្នកមក”ឆាយនិយាយ ចំនែកវង្សបែរជាមើលមកឆាយដោយប្លែក

“ម៉េចមើលខ្ញុំអញ្ជឹង មុខខ្ញុំប្រលាក់អីមែន”ឆាយសួរដោយយកដៃជូតមុខ

“គ្មានប្រលាក់អីទេ! គ្រាន់តែឆ្ងល់”វង្សនិយាយ

“រឿងអី?” ឆាយរឹតតែឆ្ងល់ទៀតហើយ

“ហេតុអីក៏ឯងស្លៀកខោដូចដេតអញ្ជឹង មួយរយៈក្រោយនេះមានអារម្មណ៍ថាពួកឯងដូចជាត្រូវរូវគ្នាណាស់”វង្សនិយាយដោយពិនិត្យពិច្ឆ័យឆាយ

“មានឯណា ពួកយើងធម្មតាតើ”ឆាយក៏និយាយដោយមុខក្រហមតិចៗ ព្រោះមួយរយៈនេះដេតពិតជាផ្លាស់ប្តូរជាមួយគេខ្លះមែន ព្រោះឧស្សាហ៍ញញឹមនៅចំពោះមុខគេ ហើយក៏មិនសូវនិយាយគំរោះគំរើយដូចមុន ហើយមិនជាប្រើគេដូចមុខ ជាពិសេសរាល់ថ្ងៃចេញពីរៀនក៏ឧស្សាហ៍នាំគ្នាទៅញ៉ាំនេះញ៉ាំនោះជាប្រចាំ

“សំរេចថាទំនងពីរនាក់បងប្អូនឯងល្អបែបនេះ យើងក៏ជួយអរ តែស្លៀកខោពាក់បែបនេះយើងមើលពីចំងាយស្មានតែគូរសង្សារតើ”វង្សនិយាយផ្តឺឆាយ

“គ្រាន់តែគាប់ជួនតែប៉ុណ្ណោះ” ឆាយនិយាយព្រោះតែវាពិតជាគាប់ជួនពិតមែន ឆាយក៏មិននឹកស្មានថាដេតនឹងស្លៀកខោដែលខ្លួនឯងទិញអោយនោះដែរ

“ដូចជាគាប់ជួនពេកទេដឹង”វង្សនិយាយដោយពេបមាត់

“មិនជឿក៏ជួយមិនបានដែរ”ឆាយនិយាយដោយមិនដឹងរឿង ហើយក៏ងាកមើលឆ្វេងមើលស្តាំ ក៏ប្រទះភ្លើងនៅជ្រុងម្ខាងកំពុងតែជជែកគ្នាជាមួយមិត្តភក្តិ ឆាយក៏ញញឹមដាក់ភ្លើង ចំនែកភ្លើងក៏ញញឹមតបមកវិញបែបធម្មតារួចក៏ងាកទៅនិយាយជាមួយមិត្តភក្តិវិញ។ មួយរយៈនេះឆាយក៏មិនសូវបានជួបភ្លើងព្រោះតែដេតមិនទៅហាត់បាល់​ ម្យ៉ាងភ្លើងក៏ប្រហែលជាគេចមុខពីឆាយតែម្តងទំនងជានៅអន់ចិត្តនឹងឆាយ រឿងដេតនៅឡើយ។

“ឆាយមកតាំងពីកាល! ហើយឯណាពួកស្រីៗនោះ”ធីដែលទើបមកពីបន្ទប់ទឹកក៏ស្រែកសួរ មើលទៅធីថ្ងៃនេះក៏សង្ហារជាពិសេសតែម្តង ព្រោះតែការតែងខ្លួនបែបទៅលេងសមុទ្រ មើលទៅស្រស់ស្រាយ ហើយលេចធ្លោទៀតផង ចំនែកឆាយពេលឃើញបែបនេះក៏ពេបមាត់ តែយ៉ាងណាក៏មិនចំលែកដែរព្រោះតែធីជាប្រុសសង្ហារបស់ជំរុំភ្លេង តែងខ្លួនធម្មតាក៏មើលទៅស្អាតដែរ ព្រោះគេសង្ហារស្រាប់ទៅហើយ

“អួយ! ចែងចាំងពន្លឺតារាដល់ហើយ”ឆាយនិយាយដោយយកដៃខ្ទប់មុខ ចំនែកធីក៏ជ្រួញចិញ្ចើម

“មានហើយ! នេះមិនច្បាស់ថាវាទៅសមុទ្ររឺក៏ឡើងឆាកនោះទេ”វង្សក៏ម្នាក់ទៀតបន្ថែមពីលើ ធ្វើអោយធីទ្រាំមិនបានក៏លូកដៃទៅខោកក្បាលទាំងវង្សនិងឆាយ

“នេះហ៊ានណាស់ពួកឯង! មកចំអន់អោយយើងផង”ធីនិយាយដោយភ្នែកតូចភ្នែកធំ

“អាវ!នេះយើងមានមិត្តភក្តិជាតារាតាំងពីពេលនេះហា អានុច”ស្រីកាដែលទើបដែលមកពីផ្សារម៉ាត និយាយចំអន់ម្នាក់ទៀត ចំនែកស្រីនុចបានត្រឹមធ្វើមុខមិនដឹងរឿង

“បានហើយៗៗ!!! មិនលេងជាមួយពួកឯងទេ យើងឡើងឡានមុនហើយ”ធីនិយាយដោយរត់ឡើងឡានមុន

“ហហាហស!!! ចំអន់បន្តិចក៏ធ្វើឯងខឹងអីណា”វង្សនិយាយដោយសើច បើលេងថាអោយគ្នាម្ល៉ឺងៗមិនអោយគេ អៀនយ៉ាងម៉េច

“តោះ!ឡើងឡានទៅ គ្រូដេញហើយណា”ឆាយនិយាយ ហើយពួកគេក៏ឡើងឡានជាមួយគ្នា

ពួកគេក៏អង្គុយនៅជួរក្រោយបង្អស់ព្រោះនឹងអាចអង្គុយបានគ្នាទាំង៥នាក់។ ចំនែកដេតក៏មិនឃើញឡើងឡានជាមួយពួកគេទំនងជានៅឡានជាមួយជំរុំបាល់ទាត់ហើយ ព្រោះទៅលេងសមុទ្រនេះសិស្សដល់ទៅបីជំនាន់ទៅជាមួយគ្នា ក៏មានឡានច្រើនគ្រឿងសំរាប់សិស្សបែបនេះឯង។

តាមផ្លូវក៏មានកម្មវិធីសប្បាយៗ ច្រៀង រាំ ដោះប្រស្នាអីបែបហ្នឹងជាហូរហែរ ហើយ។ មិនប៉ុន្មានម៉ោងពួកគេក៏មកដល់ឆ្នេរសមុទ្រ

“មកដល់សមុទ្រហើយៗ”ក្រុមរបស់ឆាយ និងសិស្សដទៃក៏ប្រញាប់ប្រញា រត់ចុះពីលើឡាន មកស្រូបខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធនៅសមុទ្រ ជាមួយក្លិនប្រៃនៃទឹកសមុទ្រ សំលេងរបស់រលកដែលបក់ច្រាំង និងសំលេងសត្វរំពេរធ្វើអោយអារម្មណ៍ម្នាក់លង់លក់នឹងបរិយាកាសរបស់ទិដ្ឋភាពមួយនេះទៅហើយ។

“ខានបានមកស្រូបខ្យល់បរិសុទ្ធបែបនេះជាយូរណាស់មកហើយ”ស្រីកានិយាយដោយធ្វើមុខស្រស់ស្រាយ

“មែនហើយ នៅក្នុងក្រុងក៏មានតែផ្សែងឡានផ្សែងម៉ូតូពិតជាធ្វើអោយមនុស្សពិបាករស់នៅមែន”ធីនិយាយដោយសន្ធឹងដៃសន្ធឹងជើង

“នែពួកឯងនៅធ្វើស្អីហ្នឹង មិនគិតមកជួយខ្ញុំខ្លះទេអី”ស្រីនុចស្រែកពីក្រោយឡានជាមួយឆាយ ដោយនៅជាប់ខ្លួនជាវ៉ាលីជាច្រើន

“អើមែនភ្លេច”វង្សលាន់មាត់ ហើយពួកគេក៏ស្ទុះទៅជួយស្រីនុច

ឆាយក៏កំពុងតែសើចសប្បាយជាមួយក៏ក្រុម ក៏ងាកទៅប្រទះរីតាដែលកំពុងតែឈរនិយាយជាមួយប្រុសម្នាក់ដែលជាគូរដណ្តឹងរបស់នាង។ នេះមានន័យថានាងយកគូរដណ្តឹងមកជាមួយដែល

“ប្រុសម្នាក់នោះជាអ្នកណា! ដូចជាស្និទ្ធិស្នាលជាមួយរីតាដល់ហើយ”វង្សនិយាយដោយធ្វើមុខឆ្ងល់

“មែនហើយឧស្សាហ៍ឃើញប្រុសម្នាក់នេះនៅជាមួយរីតាណាស់”ធីនិយាយដោយសញ្ជឹងគិតព្រោះអីកាលពីប្រកួតបាល់នោះធីក៏ឃើញបុរសម្នាក់នោះនៅជាមួយរីតាដែរ

“សង្ហាដល់ហើយ ថែមទាំងជិះឡានឡូយទៀតផង រីតាពិតជាសំណាងដល់ហើយ”ស្រីកានិយាយដោយកែវភ្នែកមានពន្លឺ ធ្វើអោយមុខវង្សស្អុយមួយរំពេច។ ចំនែកឆាយបានត្រឹមធ្វើមុខស្រពោន នេះបើដេតឃើញប្រាកដជាមិនសប្បាយចិត្តនោះទេ។

“តោះ!អ្នកគ្រូចែកសោរបន្ទប់ហើយ”ស្រីកានិយាយ បន្ទប់ដែលស្នាក់នៅក៏ជាបន្ទប់គ្រែពីរដែរសំរាប់តែមនុស្សតែពីរអ្នក ស្រីកាក៏គេងជាមួយស្រីនុច ចំនែកធីក៏គេងជាមួយវង្ស ឯឆាយក៏គេងជាមួយអ្នកណាទៅ?

“ឆាយ!”ភ្លើងហៅឆាយពីក្រោយខ្នង

“បងភ្លើង”ឆាយក៏ងាកទៅរកម្ចាស់សំលេង ហើយក៏ញញឹមដាក់ភ្លើង

“នេះមិត្តភក្តិឆាយមានបន្ទប់អស់ហើយ ចុះឆាយគេងជាមួយអ្នកណា”ភ្លើងសួរឆាយ ចំនែកឆាយបានត្រឹមគ្រវីក្បាលព្រោះគេក៏មិនដឹងគេងជាមួយអ្នកណា

“បើមិនទាស់ទេឆាយគេង………”ភ្លើងនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏មានសំលេងមួយកាត់

“ឆាយមកយកឥវ៉ាន់ទៅបន្ទប់ដេក”ដេតស្រែកពីជ្រុងម្ខាង ចំនែកឆាយក៏មើលទៅដេតដោយឆ្ងល់

“នេះយកទៅដាក់នៅបន្ទប់ទៅ”ដេតហុចកាតាបខោអាវរបស់ខ្លួននឹងសោរបន្ទប់អោយឆាយ

“របស់ខ្លួនឯងម៉េចមិនយកទៅខ្លួនឯង ចាំបាច់ប្រើឆាយធ្វើអី”ភ្លើងនិយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត

“ឆាយគេគេងជាមួយខ្ញុំ”ដេតងាកនិងនិយាយផ្តឺដាក់ភ្លើងរួចដើរទៅបន្ទប់ ដោយមានឆាយរត់តាមក្រោយដេត ហើយមិនភ្លេចងាកមកញញឹមដាក់ភ្លើងដោយទឹកមុខអត់ដឹងរឿង។ ចំនែកភ្លើងបានត្រឹមធ្វើមុខមិនពេញចិត្ត ព្រោះបែបនេះរាល់លើក។

“រៀបឥវ៉ាន់យើងដាក់ចូលទូផង យើងទៅងូតទឹកសិនហើយ ហត់ណាស់”ដេតនិយាយហើយក៏កាន់កន្សែងចូលបន្ទប់ទឹកទុកអោយឆាយធ្វើមុខម៉ង់ៗម្នាក់ឯង

“គាត់កើតអីទៀតហើយ សុខៗម៉េចក៏ហៅយើងមកគេងជាមួយអញ្ជឹង”ឆាយនិយាយតិចៗ ហើយក៏រើខោអាវរបស់ខ្លួន និងរបស់ដេតដាក់ចូលទូរ។ កំពុងតែរើខោអាវរបស់ដេតក៏ប្រទះកាបូបតូចល្មមមួយ

“នេះកាបូបដាក់អីអញ្ជេះ”ឆាយនិយាយដោយឆ្ងល់រួចក៏បើកកូនកាបូបនោះមើល

“នេះ…………!!!”ឆាយភ្លាត់មាត់​ ព្រោះនេះជាកាបូបដាក់ខោក្នុងរបស់ដេតតើ

“ប្រើពណ៌បែបនេះផង”ឆាយនិយាយដោយលើកខោក្នុងពណ៌ក្រហមឆ្នូតសឡើងមកមើល ដោយមុខក្រហម

“នេះឯងធ្វើអីហ្នឹង”ដេតដែលទើបចេញពីបន្ទប់ទឹកស្ទុះទៅទាញយកខោក្នុងរបស់ខ្លួនមកអោបហាក់ដូចជារបស់មានតំលៃដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន

“គឺ………”ឆាយនិយាយដោយមុខក្រហម

“គឺស្អី? នេះកុំប្រាប់ថាឯងនេះចង់លួចខោក្នុងរបស់យើងទៅទុកណា”ដេតនិយាយដោយបើកភ្នែកធំៗមើលទៅឆាយ

“ឆ្កួតអ្នកណាទៅរោគចិត្តបែបនោះទៅ”ឆាយនិយាយដោយពេបមាត់”ខ្ញុំគ្រាន់តែឆ្ងល់ថានេះជាកាបូបអីក៏បើកមើលទៅ មិនស្មានថាប្រទះអាមួយនេះទេ”ឆាយនិយាយដោយញញឹមតិចៗ ដោយចង្អុលខោក្នុងដែលនៅក្នុងដៃដេត
“ប្រាកដហើយថាចៃដន្យ”ដេតនិយាយដោយមើលទៅឆាយដោយមិនប្រាកដចិត្ត ចំនែកឆាយក៏ងក់ក្បាល

“អញ្ជឹងខ្ញុំចូលទៅងូតទឹកហើយណា” ឆាយនិយាយដោយដើទៅបន្ទប់ទឹក តែក៏ងាកមកនិយាយជាមួយដេត“ប៉ុន្តែចង់ប្រាប់ថាពណ៌វាស្អាតណាស់ៗ”

“នេះ…………!!!”ដេតនិយាយមិនចេញ បានត្រឹមមុខក្រហម

“ធ្វើឯងអៀនអីណា”ឆាយនិយាយដោយញញឹមក្នុងបន្ទប់ទឹក តែតាមពិតក៏មិនគួរណាជាអៀនស្អីនោះទេ ព្រោះអីឆាយក៏ធ្លាប់ផ្លាស់ខោអាវអោយដេតដល់ទៅពីរដងឯណោះ ដូច្នេះអាស្អីៗលើសពីហ្នឹងទៀតក៏ឆាយធ្លាប់ឃើញដែល ត្រឹមខោខ្លីវាមិនឃើញគួរអោយខ្មាស់ត្រង់ណាផង ហាហាហាស។

ឆាយចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញក៏ប្រទះដេតដែលកំពុងតែដេកលេងហ្គេមទូរស័ព្ទនៅលើគ្រែធ្វើមិនដឹង

“នេះបងមិនចេញទៅលេងជាមួយគេទេអី”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់ព្រោះស្មាននេះមិត្តភក្តិគេនិងអ្នកដទៃប្រហែលជាកំពុងតែលេងទឹកហើយមើលទៅ

“មិនទៅទេហត់ណាស់ចង់សំរាក ណាមួយក៏មិនចូលចិត្តលេងទឹក”ដេតនិយាយដោយមើលមកឆាយរួចក៏ងាកទៅចាប់អារម្មណ៍និងទូរស័ព្ទវិញ

“អាវ! នេះខំមកដល់សមុទ្រហើយមិនគិតទៅលេង លំហែលហ្នឹងគេទេអី ចេះនៅក្នុងសំងំក្នុងបន្ទប់បែបនេះទៅកើត ហើយអញ្ជឹងមកធ្វើអី”ឆាយសួរ ធ្វើអោយដេតងាកមកមើលគេ

“ខ្ជិល”ដេតនិយាយកាត់ៗ គេនេះជាមនុស្សមិននិយាយច្រើននោះទេ ហើយក៏ចូលចិត្តនិយាយកាត់ តែងតែធ្វើអោយអ្នកសន្ទនាជាមួយតែងតែមានអារម្មណ៍ពិបាកយល់

“នៅលេងធ្វើស្អីហ្នឹង”ឆាយនិយាយដោយទាញទូរស័ព្ទពីដៃដេត

“ហាក៎!យកទូរស័ព្ទយើងទៅណា កំពុងទៅលេងហ្គេមផង”ដេតនិយាយដោយស្រវាទូរស័ព្ទមកវិញ

“មិនអោយទេ! ឈប់លេងទៅមិនដឹងសប្បាយត្រង់ណាផង! តោះទៅចេញទៅផ្សារជាមួយខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំភ្លេចយកច្រាសដុសធ្មេញមកហើយ”ឆាយនិយាយដោយទាញដៃដេតចេញពីបន្ទប់

“មិនទៅទេ”ដេតនិយាយដោយជ្រួញចិញ្ចើម

“ទៅៗណា នឹងបានជាគ្នាជាមួយខ្ញុំ”ឆាយនិយាយដោយព្យាយាមទាញដេតចេញពីគ្រែ

“ឯងក៏មានមិត្តភក្តិឯង ទៅរកពួកគេទៅ យើងមិនទៅទេ”ដេតនិយាយហើយក៏ត្រលប់ខ្លួនមកលើគ្រែវិញ

“មិនទៅក៏បាន! ទៅហៅបងភ្លើងវិញល្អជាង”ឆាយនិយាយដោយពេបមាត់ដាក់ដេត រួចក៏ដើចេញទៅ

“យើងប្តូរចិត្តហើយ យើងចង់ទៅដែល”ដេតនិយាយធ្វើអោយឆាយងាកមកញញឹមដាក់គេ រហូតធ្វើអោយដេតត្រូវងាកមុខចេញដោយធ្វើមុខធុញ

គេទាំងពីរក៏ធ្វើម៉ូតូរ៉ឺម៉កកង់បី ទៅផ្សារតែពីរនាក់។ មិនប៉ុន្មាននាទីពួកគេក៏មកដល់ផ្សារ

“នេះចង់ទិញអីក៏ប្រញាប់ទិញទៅ នឹងអាលទៅវិញ”ដេតនិយាយដោយធ្វើមុខធុញ ព្រោះតែគេមិនចូលចិត្តដើរផ្សារនោះទេ

“អូនោះ! នោះផ្លែអង្កាំតើ”ឆាយនិយាយដោយរត់ទៅតថ្លៃទិញផ្លែអង្កាំ ដែលគេចូលចិត្ត

“នេះវាស្តាប់យើងនិយាយខ្លះទេ”ដេតនិយាយដោយធ្វើមុខហួសចិត្តហើយដើរទៅរកឆាយ

“បងដេតចង់ញ៉ាំអីខ្លះទេ”ឆាយនិយាយដោយដៃរបស់គេមានស្បោងជាច្រើន

“នេះឯងទិញរបស់ញ៉ាំ ស្ទើរតែគ្រប់យ៉ាងទៅហើយនៅចង់ទិញអីទៀត”ដេតរអ៊ូបន្តើរធ្វើមុខធុញបន្តើរ

“អាវ! នេះខំនៅមកផ្សារអោយសប្បាយចិត្តហើយ នៅមកធ្វើមុខបែបនេះទៀត ចេះញញឹមទេ ញញឹមណា”ឆាយនិយាយដោយញញឹមអោយដេតមើល ចំនែកដេតក៏ធ្វើមុខញញឹមដែលពិបាកមើលបំផុតអោយឆាយមើល

“បែបនេះមែនទេ”ដេតនិយាយ

“បើអាចបាន ខ្ញុំសុំមិនអោយឃើញស្នាមញញឹមបែបនេះជាលើកទីរពីរទេខ្លាចគេងអត់លក់”ឆាយនិយាយដោយញញឹមតិចៗ ចំនែកដេតក៏ធ្វើមុខមិនដឹងរឿង

“ឯងនេះយូរទៅកាន់តែរឿងច្រើនហើយ”ដេតនិយាយដោយមើលមុខឆាយ

“មិនប្រាកដថាខ្ញុំរឿងច្រើន រឺអ្នកនិយាយរឿងច្រើននោះទេ”ឆាយនិយាយដោយពេបមាត់

“ហ៊ានណាស់ឥលូវឯងនេះ”ដេតនិយាយ ហើយក៏លូកដៃទៅផ្ទាត់ថ្ងាសរបស់ឆាយ
“អ៊ួយឈឺណាបងដេត!” ឆាយពេបមាត់ ទាំងយកដៃមកអង្អែលថ្ងាសខ្លួនឯង ចំនែកដេតញញឹមតិចៗ។ ពួកគេក៏ចុះសំរុងគ្នាយ៉ាងច្រើន ឆាយក៏ហ៊ាននិយាយចំអន់អោយដេតជារឿយៗ ចំនែកដេតក៏មិនប្រកាន់រឺខឹងឆាយដូចមុនទៀតដែរ រហូតពេលខ្លះឆាយក៏ថាអោយដេតដល់ៗដែលហ្នឹង។

“បងថាអញ្ជះល្អទេ យើងទិញគ្រឿងសមុទ្រខ្លះទៅ ហើយពេលយប់យើងនាំគ្នាញ៉ាំជុំគ្នាទៅ”ឆាយនិយាយដោយសំលឹងទៅសត្វសមុទ្រស្រស់ដែលកំពុងតែដាក់លក់ត្រៀបត្រា

“ទំរាំដល់យប់ក៏ស្អុយទៅហើយ”ដេតនិយាយដោយគ្រវីក្បាល

“មិនស្អុយទេ យើងអោយគេដាក់ធុងស្នោហើយក្លាសេវាទៅ ទុកដល់ស្អែកមិនស្អុយផង”ឆាយនិយាយ

“ស្រេចចិត្ត តែយើងមិនចូលរួមទេ”ដេតនិយាយ

“ហេតុអី”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់

“អាវ! ស៊ីផឹកតែមិត្តភក្តិឯងទៅចាំបាច់អីមានយើងដែល”ដេតតប

“ក៏មនុស្សច្រើទើបសប្បាយ មានតែខ្ញុំប្រាំអ្នកហើយបងភ្លើងម្នាក់ទៀតហ្នឹង បើបានបងម្នាក់ទៀតនឹងបានគ្នារឹតតែច្រើន”ឆាយនិយាយដល់ត្រង់ឈ្មោះភ្លើងនេះ ទឹកមុខរបស់ដេតក៏ប្រែប្រួល

“អើៗ!ក៏បានៗ យើងចូលរួមដែរក៏បាន”ដេតនិយាយ

“ល្អណាស់”ឆាយនិយាយដោយសប្បាយចិត្តហើយចូលទៅទិញគ្រឿងសមុទ្រ

“ហេតុអីក៏ចូលចិត្តអោយមានអាម្សៀលមួយហ្នឹងម៉េស”ដេតនិយាយតិចៗដោយធ្វើមុខធុញ

ក្រោយពីឆាយទិញគ្រឿងសមុទ្រសំរាប់ញ៉ាំយប់ហើយ ក៏ត្រលប់មកផ្ទះសំរាកជាមួយនឹងដេតវិញ។ ឆាយក៏ប្រញាប់ប្រញាយកផ្លែឈើអំបាញ់មិញទៅទុកក្នុងទូរទឹកកក ចំនែកដេតដែរទើបនឹងយកគ្រឿងសមុទ្រទៅផ្ញើរចុងភៅក៏ត្រលប់មកប្រ៉ះខ្លួនៅលើពូក

“អាវ!ហើយបងនៅដេកធ្វើអី”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់

“នេះឯងចង់ទៅទិញស្អីទៀតហើយ”ដេតងាកមកនិយាយដោយធ្វើមុខធុញ

“បងមិនគិតទៅញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ទេអី! នេះដល់ម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ហើយណា”ឆាយនិយាយដោយមើលទៅភាពខ្ជិលរបស់ដេត

“នេះដល់ម៉ោងបាយហើយ! យើងមិនទាន់បានសំរាកបន្តិចទេនាក៎”ដេតនិយាយដោយគ្រវីក្បាលតិចៗ

“តោះទៅញ៉ាំបាយ! ចាំញ៉ាំហើយនៅគេងនៅទីនោះក៏បាន”ឆាយនិយាយដោយអូសដេតពីលើពូក

ពួកគេក៏ដើរទៅមាត់ធ្នេរសមុទ្រដែលមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្ទះស្នាក់របស់ពួកគេ។ ផ្ទះសំណាក់របស់ពួកគេជាប្រភេទផ្ទះដែលសង់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ហើយផ្ទះមួយត្រូវពុះជាពីរបន្ទប់ ដែលលាតសន្ធឹងមិនឆ្ងាយពីឆ្នេរ។

មកដល់រោងនៅមាត់សមុទ្រដែលបានរៀបចំតុនិងកៅអីរួចជាស្រេចសំរាប់អាហារថ្ងៃត្រង់ ដែលមានសិស្សស្រីៗជាអ្នកជួយគ្នា ចំនែកសិស្សប្រុសៗក៏មានខ្លះជួយ ខ្លះក៏កំពុងលេងទឹក លេងបាល់…… ពាសពេញឆ្នេរ។ ចំនែកដេតឃើញជំរុំបាល់ទាត់កំពុងនាំគ្នាលេងបាល់ទាត់លើឆ្នេរក៏ប្រញាប់ប្រញារត់ទៅចូលរួមជាមួយគេ ជាតិជាកីឡាករទៅដល់ទីណាក៏មិនភ្លេចដែរ។

“អំបាញ់មិញរអ៊ូថាហត់ ថាខ្ជិល គ្រាន់តែឃើញបាល់ក៏មិនដឹងកំលាំងពីណាមកទេ”ឆាយនិយាយដោយគ្រវីក្បាលតិច ហើយដើរទៅរកមិត្តភក្តិដែលកំពុងតែជួយរៀបចានសំរាប់អាហារថ្ងៃត្រង់។

“ឆាយ! នេះទៅណាស្មានេះទើបតែមក”ធីសួរពេលដែលឃើញឆាយដើរមក

“ហើយមកជាមួយដេតទៀត! នេះនាំគ្នាទៅធ្វើអីរាប់ម៉ោងស្មាននេះទើបហ្នឹងមក”ស្រីកាកំពុងឈរជូតស្លាបព្រាជិតនោះនិយាយ

“គ្មានធ្វើស្អីទេ! ខ្ញុំភ្លេចយកច្រាសដុសធ្មេញមក ក៏ទៅផ្សារទិញជាមួយបងដេតទៅ”ឆាយនិយាយដោយជួយជូតចានគេ

“នេះបងប្អូនឯងស្រលាញ់គ្នាដល់ថ្នាក់ទៅផ្សារជាមួយគ្នាផង”វង្សនិយាយដោយពេបមាត់

“អាវ!នេះមានន័យយ៉ាងម៉េចវង្ស”ឆាយនិយាយដោយងាកទៅសំលក់វង្ស

“ចេះចំអន់អោយគ្នាទៅកើត”ស្រីនិចញញឹមហើយគ្រវីក្បាលតិចៗ

“និយាយអញ្ជឹងអំបាញ់មិញ ខ្ញុំទៅផ្សារបានទិញគ្រឿងសមុទ្រនិងបន្លែមក យប់នេះយើងអាំងញ៉ាំណា៎”ឆាយនិយាយដោយញញឹម

“ល្អខ្លាំងណាស់ នឹងបានអាំងសាច់ញ៉ាំជុំគ្នាហើយ”ស្រីកានិយាយដោយសប្បាយចិត្ត ព្រោះពួកគេមកជាលក្ខណៈសាលានេះក៏មានតែអាហារដែលសាលារៀបចំ ម្យ៉ាងក៏ញ៉ាំបែបមនុស្សច្រើនបែបនេះក៏មិនជាសប្បាយអីណាស់ណាដែរ ព្រោះត្រូវក្រែងចិត្តគ្រូៗនោះឯង

“តែយើងគ្មានចង្រ្កានអាំងទេ”ស្រីនិចនិយាយ

“មិនអីទេខ្ញុំទៅសុំខ្ចីពីខាងបងចុងភៅបានហើយ”ឆាយនិយាយ

“ល្អណាស់អញ្ជឹង ចាំល្ងាចខ្ញុំនិងអាធីទៅញ៉ាំអីមកផឹក”វង្សនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត

“ញ៉ាំទឹកក្រូចបានហើយ បើអោយគ្រូចាប់បានថាផឹកគ្រឿងស្រវឹងនឹងសយមិនខាន”ឆាយនិយាយដោយមើលទៅអ្នកគ្រូគណិតដ៏សែនឆ្នាស់

“មែនហើយ”ធីនិយាយដោយលេបទឹកមាត់

“ហើយឯងមានហៅអ្នកណាផ្សេងទៀតទេ”វង្សសួរ

“គិតថានិងទៅបបួលបងភ្លើង”ឆាយនិយាយធ្វើអោយអ្នកសប្បាយចិត្តជាងគេគឺស្រីកា

“ល្អណាស់បងភ្លើងចូលរួមជាមួយពួកយើង ពិតជាល្អមែន”ស្រីកានិយាយដោយអណ្តែតអណ្តូងដោយមិនចាប់អារម្មណ៍ពីវង្សដែលជាសង្សារ

“ហើយខ្ញុំក៏បានបបួលបងដេតហើយៗ គាត់ថានិងចូលរួមដែល”ឆាយនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត

“ថាម៉េច………!”មិត្តភក្តិទាំងបួននាំគ្នាស្រែកព្រមគ្នា ព្រោះមិនជឿនឹងត្រចៀកខ្លួនឯង ចំនែកឆាយបែរជាធ្វើមុខផ្លង់ៗ ធ្វើអោយអ្នកទាំងបួននាំគ្នាមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមក។

ក្រោយពីញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់រួច ឆាយក៏ដេកសំដិលនៅមាត់ឆ្នេរ។ ចំនែកឯមិត្តភក្តិទាំងបួនអ្នកនាំគ្នាលេងទឹកក្បែរៗនោះ។

“ឆាយនៅគេងធ្វើស្អីមកលេងទឹកជាមួយគ្នាមកត្រជាក់ស្រួសណាស់”ធីស្រែកពីផ្ទៃទឹកមក

“មែនហើយឆាយ”ស្រីកាទាំងកំពុងលេងជះទឹកជាមួយនឹងវង្ស

“ពួកឯងលេងសិនទៅ! ខ្ញុំចង់សំរាកមួយភ្លេតសិន”ឆាយនិយាយទាំងញញឹម រួចពាក់វែនតាការពារកំដៅថ្ងៃ បន្តគេង​បន្ត។ តែសុខៗក៏មានបាល់ហោះមកបុកមុខគេយ៉ាងខ្លាំង

“អួយ!”ឆាយស្រែកហើយក៏ងាកទៅរកម្ចាស់បាល់ ក៏ប្រទះដេតដែលកំពុងធ្វើមុខផ្លង់ៗ បើទាយមិនខុសគឺគេនឹងហើយគ្នាអ្នកណាទេ។ ចំនែកឯភ្លើងក៏ម្នីម្នាមកមើលឆាយ
“កើតអីរឺអត់ឆាយ! ពួកខ្ញុំអចេតនាទេ”ឆ្លើងនិយាយនិយាយមើលមុខឆាយ ដែលនៅក្រហមនៅឡើយ

“ប៉ុណ្ណឹងវាមិនស្លាប់ទេ!”ដេតដើរមករើសបាល់ក៏និយាយ ធ្វើអោយទាំងឆាយនិងភ្លើងងាកទៅរកមេនាំរឿងម្នាក់នេះ

“ដេត! ក៏ធ្វើអោយឆាយរបួសហើយ ហេតុអីនៅមកនិយាយបែបនេះអញ្ជឹង”ភ្លើងនិយាយក្នុងនាមខ្លួនជាសិស្សច្បង

“មិនអីទេបង! ខ្ញុំវាសាច់កម្មប៉ុណ្ណឹងវាមិនអីទេ”ឆាយនិយាយដោយសំលក់ដេត

“និយាយអីអញ្ជឹងឆាយ! នេះសំណាងហើយដែលត្រូវមិនខ្លាំង”ភ្លើងនិយាយដោយនៅពិនិត្យមើលទៅឆាយនៅឡើយ

“កើតអីហ្នឹង”ធីដែលកំពុងលេងទឹកស្ទុះម្នីម្នាមកមើលឆាយ

“មិនអីទេធី! បងភ្លើងទៅលេងបន្តចុះខ្ញុំមិនកើតអីទេ”ឆាយនិយាយទាំងញញឹមដាក់ភ្លើង ចំនែកភ្លើងពេលប្រាកដថាឆាយមិនកើតអីហើយក៏ទៅលេងបាល់បន្ត

“ឆាយ!មុខកើតអីក៏ជាំក្រហមបែបនេះ”ធីសួរពេលដែលឃើញមុខឆាយនៅក្រហមនៅឡើយ

“គ្មានអីទេធី! ខ្ញុំសុំទៅបន្ទប់សិនហើយណា ព្រោះមានអារម្មណ៍ថាងងុយដេកណាស់ ពេលញ៉ាំឆ្អែតហើយ! ចាំល្ងាចបន្តិចខ្ញុំមកលេងទឹកជាមួយ”ឆាយនិយាយហើយក៏ងើបឡើងទៅបន្ទប់ស្នាក់វិញ ដោយមានអ្នកណាម្នាក់លួចសំលឹងគេពីក្រោយ

“នេះមិនសុំទោសមួយម៉ាត់ហើយនៅមកនិយាយបែបនេះទៀតពិតជាឈាមត្រជាក់ពិតមែន”ឆាយនិយាយដោយមួរម៉ៅតាមផ្លូវទៅបន្ទប់ស្នាក់វិញ

“មនុស្សណា៎! មិនមែនដើមត្នោតដែលមិនឈឺឯណា នេះមិនបារម្មណ៍រឺដឹងខ្លួនខុសខ្លះទេអី”ឆាយចាំផ្តើមមួរម៉ៅ

“មនុស្សស្អីក៏មិនដឹង ម្តងល្អ ម្តងអាក្រក់ សំដីក៏គ្រោគ្រាត មាត់អាក្រក់បំផុត មេចិត្តអាក្រក់”ឆាយនៅតែបន្តរអ៊ូឥតឈប់ ទាំងខ្លួនដើរជិតដល់បន្ទប់ទៅហើយ

“ធម្មតាក៏ឃើញថាស្លូតៗ មិននិយាយស្អី តែក្រោយខ្នងក៏មាត់មិនធម្មតាដែរតើ”សុខៗសំលេងរបស់ដេតក៏លាន់ពីក្រោយខ្នងរបស់ឆាយ ធ្វើអោយឆាយងាកទៅមើល ក៏ប្រទះដេតដែលឈរពីក្រោយធ្វើអោយឆាយមិនសប្បាយចិត្ត ក៏ប្រញាប់ប្រញាដើរទៅចូលបន្ទប់ស្នាក់

“នេះប្រញាប់ទៅណា! មិនរអ៊ូទៀតទៅ”ដេតនៅតែបន្តរំខានប្រសាទរបស់ឆាយ តែឆាយមិននិយាយស្អីព្រោះតែនៅឈឺមុខ ហើយក៏ដើរចូលបន្ទប់ដែលមានដេតដើរពីក្រោយ

“កើតអីបានជាមិននិយាយស្អី”ដេតនិយាយដោយចាប់ដៃរបស់ឆាយ

“លែងខ្ញុំ”ឆាយនិយាយដោយគ្រលាស់ដៃចេញពីដៃរបស់ដេត

“មិនលែង”ដេតធ្វើមុខនាំរឿង

“លែង! លែងខ្ញុំណាបងដេត”ឆាយប្រឹងបំរាស់ តែដេតរឹតតែបានចិត្ត

“មិនលែង! ខឹងមែនទេ”ដេតនិយាយដោយចាប់ដៃឆាយទាំងពីរ

“លែងខ្ញុំ! ប្រាប់ថាលែងខ្ញុំ”ឆាយព្យាយាមបំរាស់ រហូតធ្វើអោយខ្លួនរអិលដួលទៅលើពូក ចំនែកខ្លួនរបស់ដេតក៏បាត់ជំហរហើយក៏ដួលទៅសង្គប់ពីលើឆាយ។ មុខរបស់ដេតក៏ស្ថិតពីមុខរបស់ឆាយត្រឹមតែ៥សង់ទីម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះរហូតពួកគេអាចលឺសំលេងបេះដូងដែលកំពុងលោតញាប់របស់ខ្លួនទាំងពីរបាន។ ច្រមុះរបស់ឆាយនិងដេតស្ទើរតែប៉ះគ្នា ចំនែកខ្យល់ដកដង្ហើមរបស់ដេតមកប៉ះមុខរបស់ឆាយរហូតធ្វើអោយថ្ពាល់ទាំងសងខាងរបស់ឆាយប្រែជាពណ៌ក្រហមព្រឿង ទាំងឆាយនិងដេតនាំគ្នាបើកភ្នែកធំ នៅវិនាទីនេះមានអារម្មណ៍ថាពិភពលោកទាំងមូលបានឈប់នឹងថ្កល់មួយកន្លែងហើយ។ ដេតបិតភ្នែកសន្សឹមៗអោនមុខកាន់តែខិនជិតឆាយ ចំនែកឆាយហាក់ដូចជាមិនអាចកំរើកបាន ត្រឹមឈប់នឹងថ្កល់មួយកន្លែងព្រមទទួលនូវទង្វើដែលដេតបំរុងធ្វើមកលើខ្លួន។ បបូរមាត់របស់ដេតសន្សឹមអោនកាន់តែជិត បបូរមាត់របស់ឆាយ វិនាទីនេះបេះដូងរបស់ឆាយរឹតតែលោតកាន់តែខ្លាំងឡើងៗរហូតបង្កើតជាសំលេងរឹតតែខ្លាំង

“ឆាយ! បេះដូងរបស់ឯងលោតខ្លាំងណាស់”ដេតនិយាយទាំងសើចតិចៗ ធ្វើអោយឆាយភ្ញាក់ខ្លួន ហើយគេក៏ច្រានដេតចេញទាំងមុខក្រហម។ ឆាយប្រញាប់ប្រញារត់ចូលបន្ទប់ទឹកព្រោះខ្លួនខ្មាស់ខ្លាំងណាស់ មិនមានមុខឯណាទៅប្រឈមជាមួយដេតនោះទេ។ ចំនែកដេតញញឹមទាំងគ្រវីក្បាលតិចៗ ឯឆាយយកដៃទាំងពីរមកអោបទ្រូងខាងឆ្វេង ហើយញញឹមទាំងមុខក្រហម ព្រោះពិតជាខ្មាស់ដេតខ្លាំងណាស់។

បានមួយសន្ទុះឆាយបង្ហើបបន្ទប់ទឹកសន្សឹមៗ ពិនិត្យមើលក៏ប្រទះថាដេតមិននៅក្នុងបន្ទប់ទៀតទេ។

“ធូរទ្រូងបន្តិច” ឆាយនិយាយ ហើយក៏ប្រញាប់មកដេកសន្ធឹងលើគ្រែទាំងធូរទ្រូង

“អួយ!!!”ឆាយយកដៃស្ទាបមុខដែលឈឺនៅក្រហមមិនទាន់បាត់ ហើយក៏សន្សឹមៗបិតភ្នែកព្រោះតែអស់កំលាំង

“ត្រជាក់ស្រួលណាស់”ឆាយមានអារម្មណ៍ថាមានភាពត្រជាក់មកប៉ះមុខរបស់គេ ដែលកំពុងតែហើម ធ្វើអោយអារម្មណ៍រៀងធូរស្រាលជាងមុន គេក៏បើកភ្នែកសន្សឹមៗក៏ប្រទះភ្នែកមួយគូររបស់ដេតដែលសំលឹងមករកគេ ឆាយក៏ស្ទុះទៅជ្រុងម្ខាង

“មុខយើងកើតអីបានជាឃើញយើងហើយធ្វើមើលតែឃើញខ្មោចបែបនេះ”ដេតនិយាយទាំងក្នុងទាំងក្នុងដៃមានស្បោងទឹកកក

“គ្មានអីទេ”ឆាយនិយាយទាំងគ្រវីក្បាល”ហើយចុះនេះ”ឆាយនិយាយដោយសំលឹងទៅស្បោងទឹកកកក្នុងដៃរបស់ដេត

“យើងឃើញមុខរបស់ឯងវានៅហើម ក៏ទៅសុំទឺកកកពីខាងចុងភៅមកអោយ កុំអោយគេមើលមកថាយើងនេះចិត្តអាក្រក់ចិត្តមារ! មកនេះមកយើងស្អំអោយ”ដេតនិយាយដោយសើចតិចៗ ព្រោះតែអស់សំណើចនឹងអាការៈរបស់ឆាយ

“មិនអីទេខ្ញុំស្អំខ្លួនឯងក៏បាន”ដេតនិយាយដោយលូកដៃទៅយកស្បោងទឹកកកពីដេត

“ដេកអោយស្ងៀមទៅ! មុនហ្នឹងមិនត្រូវ រឺក៏ឥលូវចង់ត្រូវ”ដេតនិយាយលរឆាយដោយធ្វើមាត់ ចំនែកឆាយហាក់ដូចជាខ្លាចដេតក៏ប្រញាប់មកដេកនៅកន្លែងដើមវិញ

“ជាក្មេងល្អបែបនេះបានត្រូវ”ដេតនិយាយដោយសើចតិចៗ ចំនែកឆាយបានធ្វើមាត់ពេប

“អួយ! នេះបងចង់សំលាប់ខ្ញុំមែនទេ ថ្នមដៃបន្តិចទៅ”ឆាយស្រែកព្រោះដេតលេងយកទាំងកកមកបុកមុខរបស់គេតែម្តង ដេតក៏គ្មានចេតនាដែរតែមកពីគេមិនធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ ឆាយក៏ប្រញាប់ដណ្តើមទឹកកកមកស្អំខ្លួនឯងវិញ មុននឹងស្លាប់ដោយសារដេត

“ក៏មិនមនុស្សមិនដែលធ្វើអោយធ្វើយ៉ាងម៉េច”ដេតនិយាយដោយធ្វើមុខស្អុយ ចំនែកឆាយបែបជាងាកមកមើលដេតដោយធ្វើមុខផ្លង់ៗ

“នេះបងមិនធ្លាប់ធ្វើបែបនេះអោយអ្នកណាទេអី”ឆាយនិយាយដោយអៀនតិចៗ ចំនែកដេតក៏គ្រវីក្បាល

“អញ្ជឹងក៏រៀនថ្នមដៃបន្តិចទៅណាលោកបង”ឆាយនិយាយបង្អូស ដោយដឺដេត”សាច់មនុស្សណា មិនមែនសាច់គោសាច់ក្របីទេណា” គេនិយាយបែបនេះក៏ដើម្បីបន្លប់ដេតតែប៉ុណ្ណោះដើម្បីកុំអោយដេតដឹងថាគេកំពុងតែអៀន

“មនុស្សខំមានចិត្តហើយនៅ មករអ៊ូទៀតឯងនេះរឿងច្រើនណាស់”ដេតធ្វើមុខធុញ ហើយក៏ទាញស្បោងទឹកកក មកស្អំអោយឆាយវិញ

“អាវ! នៅមកនិយាយទៀត ដែរខ្ញុំមកឈឺសាច់នេះជាកំហុសអ្នកណា និយាយមក”ឆាយដោយធ្វើមុខរករឿង

“មនុស្សវាគ្មានចេតនាហ្នឹងណា! ហើយអ្នកណាអោយឯងទៅដេកស្អីនៅក្បែរនោះធ្វើស្អី”ដេតនិយាយដោយមិនព្រមទទួលកំហុស

“អាក៎!មនុស្សដេកក្បែរនោះម៉ាកាគោក ហេតុអីមកខុសខ្ញុំវិញ”ឆាយនិយាយដោយសំលក់ដេត

“មកពីឯងទៅដេកនៅកន្លែងដែលបាល់ធ្លាក់ចំធ្វើអី”ដេតនិយាយ ចំនែកឆាយធ្វើមុខហួសចិត្ត

“សំរេចថាវាជាកំហុសខ្ញុំ”ឆាយសួរទាំងហួសចិត្ត

“ប្រាកដហើយ”ដេតនិយាយហាក់ដូចខ្លួនជាអ្នកត្រូវ

“ពិតជាមនុស្សគ្មានហេតុផងមែន”ឆាយនិយាយដោយពេបមាត់

“និយាយបែបនេះក៏ចង់ត្រូវមួយបាល់ទៀតមែនទេ”ដេតនិយាយ

“អួយ!!! ស្រាលដៃបន្តិចទៅ”ឆាយនិយាយដោយធ្វើមុខចង់យំព្រោះអំបាញ់មិញដេតភ្លេចខ្លួនដៃធ្ងន់បន្តិចហើយ

“សុំទោសៗ”ដេតនិយាយទាំងសើចៗ ចំនែកឆាយបានត្រឹមធ្វើមុខស្អុយ តែតាមពិតក្នុងចិត្តក៏លួចសើចនិងដេតដែរ។មនុស្សមានស្នេហាវាមិនចេះឈឺនោះទេត្រូវទេ ទាំងអស់គ្នា…………!!!!

………………

ឆាយក៏ភ្ញាក់ពីគេងដែលមិនដឹងខ្លួនថាបានគេងតាំងពីពេលណាមកនោះទេគេមើលទៅម៉ោងក៏បញ្ជាក់ថាម៉ោង៥ល្ងាចទៅហើយ។ ឆាយព្យាយាមសំលឹងរកមើលតែមិនបង្ហាញសញ្ញាណណាមួយថាដេតនៅក្នុងបន្ទប់នេះទេ។ ឆាយក៏ដើរទៅឆ្លុះកញ្ជាក់មើលមុខខ្លួនឯង បញ្ជាក់អោយឃើញថាមុខរបស់គេបាត់ហើមទៅហើយ ឆាយក៏កាន់មុខខ្លួនឯងដោយញញឹមតិចៗ ជាស្នាដៃរបស់ដេតអ្នកមើលថែជាលឿនយ៉ាងនេះក៏គ្មានអីចំលែកនោះដែរ។ មានអារម្មណ៍ថាតាំងពីមកធ្វើបងប្អូនជាមួយដេតមក ឆាយត្រូវឈឺខ្លួនជាប្រចាំ គិតដល់ត្រង់នេះឆាយក៏ធ្វើមុខស្អុយ។ គេក៏ផ្លាស់សំលៀកបំពាក់ ហើយដើរទៅឆ្នេរទាំងតាំងចិត្តនិងទៅលេងទឹកជាមួយមិត្តភក្តិ។ មកដល់ឆ្នេរក៏ឃើញធីត្រូវវង្ស ស្រីកានិងស្រីនិច ចាប់ពូនខ្សាច់ធ្វើជាទេពមច្ចាទៅហើយ។

“ហាហាហ! ធីដើមទ្រូងរបស់ធី ដូចជាមានការលូតលាស់លឿនណាស់”ឆាយនិយាយបន្តើរសើចនិងមុខស្អុយបណ្តើរ

“អាវឆាយ! ​មកក៏ល្អហើយ មកជួយពូនខ្សាច់គ្នា”ស្រីកានិយាយដោយសើចសប្បាយ

“ឆាយកុំស្តាប់ពួកគេអី! មកជួយខ្ញុំ”ធីនិយាយដោយធ្វើមុខចង់យំ ហាហាហាស! ត្រូវគេបង្ខំហើយមើលទៅ

“បាទ! នឹងជួយពូននឹងគេដែរ ហាហហាស”ឆាយសើចហើយក៏ប្រញាប់ប្រញាជួយអ្នកមិត្តភក្តិធ្វើបាបធី។ កំពុងតែសើចសប្បាយឆាយក៏ប្រទះដេតដែលកំពុងតែលេងបាល់យ៉ាងសប្បាយជាមួយមិត្តភក្តិនៅក្នុងជំរុំ

“មិនចេះហត់ពិតមែន”ឆាយនិយាយដោយគ្រវីក្បាលតិចៗ ហើយក៏ងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងការធ្វើបាបធីវិញម្តង

“ជួយផងៗ!!!!”ធីស្រែក ព្រោះតែត្រូវមិត្តភក្តិសែងយកទៅទំលាក់ទឹក

“១ ២ ៣” ព្រូង!!! ធីត្រូវឈ្លោះទឹកហើយក៏ប្រញាប់ដេញចាប់ឆាយ

“ឆាយកុំរត់ដល់វេនឯងហើយ”ធីនិងមិត្តផ្សេងទៀត ស្រែកដេញចាប់ឆាយហើយក៏សែងទំលាក់ទឹកដូចធីដែរ

“វង្សឯងមិនរួចខ្លួននោះទេ អំបាញ់បោះយើងខ្លាំងណាស់ឯង”ឆាយនិយាយដោយដេញចាប់វង្ស

ពួកគេក៏ប្រលែងគ្នាលេង លើឆ្នេរសមុទ្រយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ដោយមានអ្នកណាម្នាក់ចេះតែលួចមើលនិងចាប់អារម្មណ៍ឆាយ ហើយលួចសើចម្នាក់ឯងទាំងកំពុងលេងបាល់។

ពេលយប់ក៏មកដល់ គ្រឿងសមុទ្រដែរឆាយទិញពីព្រឹកឥលូវកំពុងតែនៅលើងចង្រ្កានអាំងហើយផ្សែងឈ្ងុយក៏ភាយចេញពីមុខបន្ទប់របស់ធីនិងវង្ស

“បងដេតធ្វើអីហ្នឹង បង្គាខ្លោចអស់ហើយ អាំងណាមិនមែនដុះនោះទេ”ឆាយចាប់ផ្តើមរអ៊ូព្រោះតែបង្គាដែលអោយដេតជួយអាំងបានក្លាយជាពណ៌ខ្មៅអស់ហើយ

“អាវ!មនុស្សមិនចេះអាំងអោយមកប្រើអាំង ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ”ដេតនិយាយដោយធ្វើមុខស្អុយ ដំបូងគេក៏មិនមកដែរ តែក៏ត្រូវឆាយអូសមកព្រោះបានសន្យារួចហើយ

“មិនអីទេ ដេតទៅអង្គុយញ៉ាំទៅខ្ញុំអាំងវិញក៏បាន”ស្រីកានិយាយទាំងសើច “នេះពិតជាបង្គាដុតពិតមែន”

“តោះ!!!ជល់មួយ”ធីស្រែក ម្នាក់ៗក៏លើកកែវឡើងដែលមានភ្លើងនិងដេតដែលទឹកមុខមិនសូវជាសប្បាយ

“ញ៉ាំសាច់អាំងបែបនេះ ហេតុអីក៏ផឹកទឹកក្រូច”ដេតនិយាយដោយមើលមុខឆាយ

“ញ៉ាំទឹកក្រូចបែបនេះគឺល្អហើយ ប្រយ័ត្នតែគ្រូចាប់បានសយទាំងអស់គ្នាទៅ”ឆាយនិយាយ

“ប៉ុន្តែវាមិនសប្បាយ”ដេតនិយាយដោយធ្វើមុខស្អុយ

“ដេតនិយាយត្រូវ”វង្សយល់ស្រប ចំនែកឆាយធ្វើមុខមិនយល់ពីមនុស្សប្រុសនៅប៉ុន្មានអ្នកនៅចំពោះមុខខ្លួនសោះ ជាខ្មោប្រមឹកចូលខ្លួនមែនទេបានជាញៀនស្រាដល់ថ្នាក់នេះ ផឹកទឹកក្រូចគឺល្អហើយ

“ខ្ញុំថាវាមិនទៅសប្បាយអីនឹងផឹកអាអស់នោះទេ មែនទេបងភ្លើង”ឆាយនិយាយដោយងាកទៅរកជំនួយពីភ្លើង តែបែរជា

“នេះនែ! ខ្ញុំទើបនឹងទិញមកល្ងាចមិញ” ភ្លើងនិយាយដោយលើកស្រាបៀរមួយកេសចេញមក

“ទិញបានសោះ មកប្រាប់ឯងថាអត់មាន”ដេតនិយាយដោយពេបមាត់ សំរេចថាពីរអ្នកនេះចូលដៃចូលជើងគ្នាហើយតើ

“ល្អណាស់សិស្សច្បង”វង្សនិយាយដោយសប្បាយចិត្ត

“សិស្សច្បងល្អបំផុត”ធីនិយាយដោយយកចិត្តភ្លើង ចំនែកឆាយបានត្រឹមគ្រវីក្បាលព្រោះតែសុំចុះចាញ់មនុស្សប៉ុន្មានអ្នកនៅចំពោះខ្លួនរបស់ខ្លួនហើយ។ មើលទៅឆាយត្រូវរៀនផឹកនឹងគេដែរហើយកុំអោយជាប្រុសដែលខុសគេ។

ពេលដែលផឹកបានមួយសន្ទុះ

“ដឹងទេថាឆាយ កាលរៀននៅថ្នាក់ទី២ នៅនោមដាក់ខោនៅឡើយទេ”ធីនិយាយពីរៀនអាក្រក់របស់ឆាយកាលរៀននៅសម័យបឋមសិក្សា ចំនែកឆាយទៅខ្ទប់មាត់ធីមុននឹងនិយាយកេរ្តិ៍ខ្មាសរបស់ខ្លួនច្រើនជាងនេះ ពេលដែលស្រាចូលខ្លួនហើយ មនុស្សចាប់ផ្តើមឡែ តែប៉ុណ្ណោះ។

“និយាយពីដេត វិញដឹងអត់ពេលដែលគេមកដាក់ពាក្យនៅក្នុងជំរុំបាល់ទាត់ដំបូង ស្លៀកខោអត់រូតខោនោះទេហាហាស”ភ្លើងក៏ម្នាក់ទៀត​ ធម្មតាជាមនុស្សមិនសូវនិយាយស្អីអីទេ ក៏ក្លាយជាមនុស្សឡែនិងគេដែលហើយ។

ពួកគេក៏បន្តនិយាយជារឿយៗ ពីរឿងនេះរឿងនោះ រហូតដល់ម៉ោងប្រហែលជាង១១ ក៏បំបែកជួរគ្នាទៅគេង ដោយមានឆាយជួយគ្រាដេតព្រោះតែរាងស្រវឹងដែរ អំបាញ់មិញលើកដាច់លើកដាច់រហូត។

“ខ្លួនធ្ងន់ដូចក្របីហេតុអីក៏ប៉ុនអោយគេគ្រាម្ល៉េះ”ឆាយរអ៊ូដោយទំលាក់ដេតទៅលើកគ្រែ

“ឆាយៗៗ………!!!”ដេតនិយាយដោយស្រវឹង

“បាទមានការអី”ឆាយអោនទៅនិយាយជាមួយដេត តែក៏ត្រូវដេតទាញមកអោប”លែងខ្ញុំៗៗ!!!”ឆាយនិយាយដោយព្យាយាមរើចេញពីការអោបរបស់ដេត តែដេតពិតជាខ្លាំងពិតមែនឆាយប្រើអស់កំលាំងពីខ្លួនហើយក៏មិនអាចរើចេញពីគេបានដែរ
“ឆាយដឹងទេថាបងស្រលាញ់ឆាយ! បងស្រលាញ់ឆាយខ្លាំងណាស់ ខ្លាំងជាងអ្នកណាទាំងអស់………”ដេតនិយាយដោយស្រវឹង តែបែរជាធ្វើអោយឆាយលែងរើហើយងាកមកមើលមុខរបស់ដេត

“ខ្ញុំក៏ស្រលាញ់បងដេតដូចគ្នា”ឆាយនិយាយដោយញញឹម ហើយក៏លង់លក់ក្នុងរង្វង់ដៃដ៏កក់ក្តៅរបស់ដេត។

…………

ពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏ចែងចាំងចូលក្នុងបន្ទប់របស់ដេត​ ហើយក៏ប៉ះនឹងមុខរបស់ដេតធ្វើអោយគេភ្ញាក់ពីការគេងលង់លក់ តែគេមានអារម្មណ៍ថាមានរបស់យ៉ាងធ្ងន់នៅលើដៃរបស់គេ ពេលគេបើកភ្នែកមកក៏ប្រទះឆាយដែលកំពុងគេនៅលើដើមទ្រូងរបស់គេ ប្រៀបបាននឹងកូនក្មេងដែលកំពុងគេងលង់លក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់

“គួរអោយស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ក្មេងតូចរបស់បង”ដេតនិយាយដោយអោនមុខទៅថើបថ្ងាសរបស់ឆាយ តែឆាយក៏កំរើហាក់ដូចជាកំពុងតែភ្ញាក់ពីគេង ឃើញដូចនេះដេតក៏ប្រញាប់ក្លែងធ្វើជាដេកវិញ។ ចំនែកឆាយដែលភ្ញាក់ពីគេងប្រទះថាខ្លួនកំពុងតែគេងនៅលើដើមទ្រូងរបស់ដេតក៏ម្នីម្នាស្ទុះឡើងទៅភ័យ

“សំណាងហើយដែលមិនទាន់ភ្ញាក់”ឆាយនិយាយតិចៗ ចំនែកដេតក៏ក្លែងជាដឹងខ្លួន

“ភ្ញាក់ហើយបងដេត! អរុណសួរស្តី គេងលក់ស្រួលទេយប់មិញ”ឆាយក្លែងនិយាយដូចជាមិនដឹងរឿង

“មិនអីទេ តែមានអារម្មណ៏ថាឈឺដៃដូចជាមានអីសង្កត់ពេញមួយយប់អញ្ជឹង”ដេតក្លែងជារអ៊ូហើយធ្វើរលាស់ដៃ

“មិនដឹងទេប្រហែលជាមកពីបងដេកធ្លាក់ក្នើយហើយមើលទៅ! អញ្ជឹងខ្ញុំចូលទៅងូតទឹកមុខហើយណា”ឆាយក៏ប្រញាប់ប្រញាចូលទៅបន្ទប់ទឹកទាំងអៀនរហូតមុខក្រហមទៅហើយ ចំនែកដេតវិញក៏សើចតិចៗ ព្រោះបានក្លែងធ្វើបាបឆាយដោយមុខអៀនយ៉ាងនេះ។ប្រហែលម៉ោង១រសៀល ក្រោយញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់រួច ពួកគេក៏ត្រលប់មកភ្នំពេញវិញទាំងសប្បាយចិត្តគ្រប់ៗគ្នា។

My Little Bother Chapater 10: ប្រចណ្ឌ

និយាយពីឆាយពេលលឺសំលេងរបស់ដេត ខ្លួនក៏ភ្ញាក់ពីគេង។ ចំនែកឯដេតក្នុងចិត្តក៏ឆ្លេឆ្លា រកធ្វើអីមិនត្រូវ ចំនែកឆាយពេលឃើញដេតមុខក៏ក្រហមដូចគ្នា។

“នេះយើងមកផ្ទះដោយរបៀបណា”ដេតធ្វើជាសួរបន្លប់

“ក៏យប់មិញម៉ាក់គាត់មិនឃើញបងត្រលប់មកផ្ទះហើយតេរមកសួរខ្ញុំ ព្រោះមិនចង់អោយពួកគាត់បារម្ហខ្ញុំក៏ទៅរកបង រួចក៏យកបងមកផ្ទះវិញ”ឆាយនិយាយធ្វើមុខម៉ក់ ធ្វើអោយដេតនេះមុខចង់ក្រហមទៅហើយ

“អ៎ៗ!! ហើយបន្ទប់ឯងម៉េចមិនគិតដេក”ដេតសួរ

“យប់មិញរវល់តែអាន……………”ឆាយនិយាយដល់ត្រឹមនេះក៏ នឹកឃើញថាបើអោយដេតគេដឹងថាខ្លួនលួចអានកំណត់ហេតុគេ ច្បាស់ណាស់ឆាយប្រាកដជាត្រូវគេចាប់ញត់បង្គន់មិនខាន ដូចនេះឆាយក៏ធ្វើជានិយាយបន្លប់”អូ! នេះជិតដល់ម៉ោងចូលរៀនហើយ ខ្ញុំប្រញាប់ទៅផ្លាស់ខោអាវហើយណាបង”ឆាយនិយាយដោយប្រញាប់ប្រញាចេញពីបន្ទប់ដេត។ចំនែកដេតក៏រើសសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ខ្លួនដែរនៅក្បែរនោះ

“សំណាងហើយ”ដេតនិយាយដោយធូរទ្រូង ដោយមិនងាកទៅញញឹមថាស្រមោលមនុស្សដែលរត់ចេញទៅអំបាញ់មិញ។

…………

តាមផ្លូវមកសាលា ពួកគេទាំងពីរអ្នកក៏ស្ងាត់រៀងខ្លូន

“គឺថា………”សុខៗអ្នកទាំងពីរក៏និយាយព្រមគ្នា រួចក៏ស្ងាត់ទាំងពីរអ្នកវិញ

“បងមានរឿងអីចង់និយាយ”ឆាយនិយាយដោយមិនហ៊ានមើលមុខដេត

“គឺថា…………អ៎!ម្សិលមិញអោយយើងសូមទោស យើងអារម្មណ៍មិនល្អក៏ចេះតែនិយាយផ្តេសផ្តាសទៅ”ដេតនិយាយយ៉ាងលឿន ក្នុងរយៈពេលមួយដង្ហើមចប់

“បាទ!”ឆាយនិយាយដោយងាកញញឹមដាក់ដេត ចំនែកដេតពេលឃើញស្នាមញញឹមនេះហើយក៏ចេះតែមិនស្រួល រួចក៏ធ្វើជាដើរអោយលឿមដើម្បីអោយផុតពីមុខឆាយ

“បងដេតចាំខ្ញុំផងៗ”ឆាយស្រែកដោយរត់តាមដេត តែឆាយបែរជាញញឹមយ៉ាងសប្បាយចិត្តព្រោះតែគេឃើញថាដេតចាប់ផ្តើមប្តូរកាយវិការចំពោះគេហើយ។

“នោះដេតមែនទេ”

“បងដេតខ្ញុំសង្ហារបំផុត”

“ពិតជាសង្ហាពិតមែន”

ដោយសារតែម្សិលមិញដេតធ្វើជាវីរៈបុរសរបស់សាលា ទើបធ្វើអោយដេតក្លាយជាមានប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ គ្រាន់តែដេតនិងឆាតដើរចូលសាលាភ្លាម ខ្សែភ្នែកមនុស្សគ្រប់គ្នាក៏ងាកមកមើលដេត ជាពិសេសគឺសិស្សស្រី។ ចំនែកឆាយបានតែដើរពីក្រោយដេតដោយ ខ្មាស់ៗ នេះក៏មិនធ្លាប់អារម្មណ៍ឆ្លងកាត់ស្រសែលភ្នែកច្រើនបែបនេះមើលមកគេទេ ចំនែកដេតធ្វើដូចជាធម្មតាតាមទំលាប់ព្រោះគេក៏ជាប្រុសស្អាត មានមនុស្សស្រីតាមមើលក៏ជារឿងធម្មតា គ្រាន់តែពេលនេះមានមនុស្សចាប់់អារម្មណ៍ច្រើនជាងមុនតែប៉ុណ្ណោះ។ មកដល់ថ្នាក់មិត្តភក្តិឆាយទាំងបួនក៏រាក់ទាក់ឆាយ

“ថ្ងៃនេះមានអារម្មណ៍ថាមានមនុស្សមើលមកខ្ញុំនិងបងដេតច្រើនជាងធម្មតា” ឆាយនិយាយតិចៗទៅកាន់មិត្តភក្តិ

“នេះឆាយមិនដឹងរឺ! ម្សិលមិញក្រោយពីដេតស៊ុតបញ្ចូលទីអោយសាលាលើកពានហើយនោះ គេក៏ក្លាយជាមិត្តប្រុសដែលសិស្សស្រីៗគ្រប់គ្នាប្រថ្នាចង់បាន”ស្រីកានិយាយទាំងញញឹមញញែម ដោយមិនចាប់អារម្មណ៏នឹងវង្ស

“អញ្ជឹងបានអញ្ជឹង”ឆាយនិយាយដោយសញ្ជឹងគិត

“តែបើនិយាយពីចរិកក៏ចាញ់បងភ្លើងរបស់ខ្ញុំដាច់”ស្រីកាបន្តនិយាយបែបអណ្តែតអណ្តូង

“ខ្ញុំក៏ថាបែបនេះដែរ”ស្រីនិចនិយាយគាំទ្រគំនិតរបស់ស្រីកា

“ល្អតែរឿងលេងបាល់ប៉ុណ្ណោះ ចំនែកចរិកវិញក៏យកមេឃទ្រាប់អង្គុយ”វង្សនិយាយដោយមិនសប្បាយចិត្ត

“មែនហើយរឿងដែលគេធ្វើដាក់ឆាយ គ្មានថ្ងៃដែលពួកយើងទទួលយកបាននោះទេ”ធីក៏បន្ថែម្នាក់ទៀត

“តែបងដេតក៏មិនបានអាក្រក់ដូចអ្នកទាំងអស់គ្នាគិតនោះទេ”ឆាយនិយាយ ធ្វើអោយមិត្តភក្តិទាំងបួនងាកមើលមុខឆាយផ្លង់ៗ

“នេះពួកឯង មើលមកខ្ញុំអញ្ជឹងធ្វើអី”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់

“ឆាយ!នេះឯងត្រូវនាយដេតធ្វើបាបពេករហូតវិលសតិហើយមែនទេ”ធីនិយាយដោយយកដៃទៅស្ទាបថ្ងាសឆាយ

“គេធ្វើដាក់ឯងដល់ថ្នាក់នេះហើយ នៅថាគេមិនអាក្រក់ទៀត”វង្សសួរដោយឆ្ងល់

“គាត់ពិតជាមិនបានអាក្រក់ដូចពួកឯងគិតពិតមែនណា”ឆាយព្យាយាមពន្យល់មិត្តភក្តិ ពីភាពល្អរបស់ដេត តែក៏ត្រូវបាក់មុខព្រោះ………

“ឆាយ!ឯងក៏ទៅយកស្បែកជើងកីឡាអោយយើងបន្តិចមក”ដេតនិយាយដោយបោះកូនសារទូរដាក់ឥវ៉ាន់អោយឆាយ ហើយក៏បន្តស្តាប់ចំរៀងធ្វើមិនដឹង

“នេះហើយមនុស្សល្អរបស់ឆាយឯងនោះ”ស្រីកានិយាយដោយមើលមុខឆាយ

“ពិតជាល្អរកអីប្រៀបផ្ទឹមមិនបានពិតមែន”ធីនិយាយដោយហួសចិត្ត

“បានហើយៗ ខ្ញុំប្រញាប់ទៅយកស្បែកជើងអោយគាត់សិន”ថាហើយឆាយក៏រត់ចេញទៅ ព្រោះតែក៏ជិតដល់ម៉ោងចូលរៀនទៅហើយ ចំនែកមិត្តភក្តិទាំងបួនបានត្រឹមគ្រវីក្បាលហួសចិត្ត ត្បិតភាពឆោតល្ងង់របស់មិត្តភក្តិ តែពួកគេបែរជាមិនបានដឹងថាក្រោយរឿងនេះកំពុងតែមានពន្លកស្នេហាមួយកំពុងដុះឡើងនោះទេ។

……………

នៅម៉ោងអាហារក៏ដូចសព្វដង ឆាយនិងដេតក៏មកញ៉ាំក្រោយគេ ដោយឆាយជាអ្នកបំរើដេតគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង។ ឆាយដែលកំពុងដែលបរិភោគបាយ នៅតុរំលងតុដេតមួយនោះ ក៏កំពុងតែគិតពីអ្វីដែលគេបានឃើញពីកំណត់ហេតុរបស់ដេត តែសុខៗក៏មានអ្នកណាម្នាក់មកអង្គុយទល់ខ្លួន

“បងភ្លើង”ឆាយលាន់មាត់ ធ្វើអោយដេតដែលកំពុងញ៉ាំបាយក្បែរនោះចោលកន្ទុយភ្នែកមកមើលគេ

“បាទ!”ភ្លើងញញឹមតបទៅវិញដោយភាពស្និទ្ធិស្នាល

“ម៉ាក់របស់ឆាយកើតអីធ្ងន់ធ្ងរទេ”ភ្លើងសួរដោយបារម្មណ៍ ប៉ុន្តែអ្នកណាម្នាក់កំពុងតែផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ភ្លើងនិយាយ

“មិនធ្ងន់ធ្ងរអីណាស់ណាទេបង! ”ឆាយនិយាយ ព្រោះបើអោយភ្លើងដឹងថាខ្លួនទៅតាមរកដេតនោះ ច្បាស់ណាស់ភ្លើងប្រាកដជាមិនសប្បាយចិត្តនោះទេ

“បងខំតែបារម្ហ ហើយទូរស័ព្ទក៏បិទទៀត”ភ្លើងរអ៊ូតិចៗ ព្រោះមិ្សលមិញគេក៏ព្យាយាមតេរទៅឆាយ តែទូរស័ព្ទឆាយបែរជាបិទ

“អូ!ម្សិលមិញទូរស័ព្ទខ្ញុំ វាអស់ថ្ម សូមទោសផងដែលធ្វើអោយបងបារម្មណ៍”ឆាយនិយាយដោយញញឹម

“ហើយទៅវិញ គេមានធ្វើអីឆាយទៀតទេ”ភ្លើងសួរ ដោយមើលទៅដេតដោយកន្ទុយភ្នែក ចំនែកឆាយក៏គ្រវីក្បាល

“បើធ្វើអី មកប្រាប់បងណា បងនឹងការពារឆាយ”ភ្លើងនិយាយទាំងញញឹម ប៉ុន្តែមានអ្នកណាម្នាក់ដែលកំពុងតែហុយផ្សែងពីក្បាលតិចៗហើយ

“មិនអីទេបង”ឆាយនិយាយទាំងក្រែងចិត្ត ព្រោះថាមានអារម្មណ៍ថាភ្លើងប្លែកៗ

“ហើយល្ងាចនេះឆាយទំនេរទេ បងចង់បបួលទៅញ៉ាំអី”ភ្លើងនិយាយ

“មិនទំនេរទេ”សុខៗដេតងើបពីតុ ហើយនិយាយជំនួសឆាយ ទាំងឆាយនិងភ្លើងក៏នាំគ្នាផាំង

“ល្ងាចនេះយើងមានការត្រូវធ្វើ! ឯងក៏ត្រូវទៅតាមយើងលឺទេ”ដេតនិយាយដោយមើលឆាយ ចំនែកឆាយក៏ធ្វើមុខម៉ង់ព្រោះមិនទាន់យល់ថាសុខៗម៉េចក៏ដេតមកនិយាយបែបនេះ

“បាទ!”ឆាយភ្លើងទាំងមិនច្បាស់ក្នុងចិត្ត តែតាមក្រសែលភ្នែករបស់ដេត ឆាយក៏ត្រូវតែយល់ព្រមព្រោះបើមិនដូចនេះតែគេនឹងត្រូវស្លាប់មិនខាន។ ពេលលឺសំដីឆាយហើយ ដេតក៏ញញឹមរួចក៏ដើរចេញទៅដូចជាអ្នកឈ្នះ

ចំនែកភ្លើងក៏មើលឆាយដោយអន់ចិត្ត ទំនងជាមិនសប្បាយចិត្តដែលដេតធ្វើដាក់ឆាយប៉ុណ្ណឹងហើយ ឆាយនៅតែមិនខឹងហើយធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមដេតទៀត។ ដេតដែលដើរមិនបានជំហានក៏ងាកមកនិយាយ

“ហើយឯងនៅធ្វើស្អីទៀតមិនទៅថ្នាក់ទេអី”ដេតនិយាយដោយចងចិញ្ចើម

“បាទ! ខ្ញុំទៅហើយ”ឆាយនិយាយហើយក៏រត់ទៅតាមដេត ដោយមិនភ្លេចងាកមកនិយាយជាមួយភ្លើង”បងភ្លើង! ខ្ញុំទៅហើយណា”ឆាយនិយាយដោយលើកដៃលា ភ្លើង ចំនែកភ្លើងក៏លើកដៃលាវិញដោយមិនអស់ចិត្ត

“នៅសើកៗហ្នឹងហើយ ជិតដល់ម៉ោងចូលរៀនវិញហើយ”ដេតនិយាយដោយមើលមុខឆាយហើយក៏ដើរចេញទៅ      

“កុំដើរលឿនពេក បងដេត! ខ្ញុំដើរមិនទាន់បងទេ”ឆាយនិយាយបន្តើរ ដើរតាមដេតបន្តើរ

………………

ចេញពីរៀនឆាយក៏ត្រលប់ផ្ទះជាមួយដេត ព្រោះតែថ្ងៃនេះដេតមិននៅសមបាល់នោះទេ​ លឺថាក្រោយពីប្រកួតហើយជំរុំបាល់ទាត់ក៏ត្រូវឈប់សំរាកជាច្រើនថ្ងៃ ព្រោះម្នាក់ៗក៏ព្យាយាមហាត់មកជាច្រើនអាទិត្យណាស់មកហើយ។ តាមផ្លូវមកវិញដេតក៏ធ្វើដូចធម្មតា ធ្វើអោយឆាយឆ្ងល់ជាខ្លាំងព្រោះកាលពីថ្ងៃមិញក៏ប្រាប់ថាមានការត្រូវអោយខ្លួនជួយតែបែរមិនលឺនិយាយអីបែបនេះ ទ្រាំមិនបានឆាយក៏សួរទៅដេត

“បងដេត ពីថ្ងៃមិញបងថារវល់ចង់អោយខ្ញុំជួយ អោយខ្ញុំជួយរឿងអី”ឆាយសួរដោយមើលមុខដេត

“យើងមាននិយាយដែរ”ដេតឆ្លើយដូចជាមិនដឹងរឿង

“អាវ! ក្រែងកាលពីពេលបាយថ្ងៃមិញបងជាអ្នកប្រាប់មិនអញ្ជឹងអី”ឆាយសួរដោយចងចិញ្ចើម ជាអ្នកប្រាប់គេសោះហេតុអីក៏ធ្វើភ្លេចទៅកើត ពេលលឺឆាយនិយាយបែបនេះដេតក៏នឹកឃើញកាលពីថ្ងៃមិញហេតុតែមិនចង់អោយឆាយទៅជាមួយភ្លើងខ្លួនក៏ចេះតែនិយាយទៅទេ

“ក៏មិនមែនជារឿងអីធំដុំនោះទេ បំភ្លេចវាចោលទៅ”ដេតនិយាយធ្វើប្រងើយ ព្រោះតាមពិតខ្លួនក៏មិនមានរឿងអីនោះដែរ

“ស្មានតែមានរឿងអីសំខាន់! ដឹងអញ្ជឹងទៅញ៉ាំបាយជាមួយបងភ្លើងវិញល្អជាង”ឆាយនិយាយតិចៗ តែល្មមដេតលឺ ធ្វើអោយដេតងាកមកសំលក់ឆាយភ្លាម

“ឯងនិយាយស្អីអំបាញ់”ដេតធ្វើមុខដូចចង់ស៊ីឆាយ

“គ្រាន់តែនិយាយលេងសោះ ចាំបាច់ធ្វើមុខអីបែបនេះ”ឆាយនិយាយដោយពេបមាត់

“ទោះនិយាយលេងក៏មិនបាន យើងមិនចូលចិត្ត”ដេតនិយាយដោយមួរម៉ៅ

“ហេតុអី! គ្រាន់តែថាចង់ទៅញ៉ាំបាយជាមួយបងភ្លើងវាខុសត្រង់ណាទៅ”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់

“វាខុសត្រង់……យើង………”ដេតនិយាយរដិបរដុប ចំនែកឆាយក៏ចង់ដឹងថាមកពីហេតុអីពិតមែន ប៉ុន្តែដេតក៏មិននិយាយការពិតបាន ក៏ប្តូរសាច់រឿង

“យើងដូចជាចង់ញ៉ាំអីខាងក្រៅ ឯងញ៉ាំទេ”ដេតសួរ ចំនែកឆាយក៏ងក់ក្បាល រួចដេតក៏តំរង់ដើរទៅផ្សារាត្រីដែលគេទៅជាមួយឆាយលើកមុន

“ធ្វើជាបន្លប់យករឿងផ្សេងមកនិយាយទៅកើត”ឆាយនិយាយតិចដោយញញឹម ចំពោះអៀនខ្មាស់របស់ដេត ម្សៀលនេះមើលយូរទៅគួរអោយស្រលាញ់ទៅម៉េចមិនដឹងទេ។

មកដល់ផ្សារាត្រីមនុស្សម្នាក៏មិនសូវជាច្រើនអីណាស់ណានោះទេ ព្រោះមេឃនៅមិនទាន់ងងឹតនៅឡើយ។ មកលើកនេះឆាយនិងដេតក៏មិនទាន់ជាចូលញ៉ាំអីភ្លាមនោះទេ គឺពួកគេនៅដើរមើលតាមតូបបន្តិចសិន ទើបធ្វើអោយឆាយដឹងថាមានស្តង់ជាច្រើន ហើយក៏មានរបស់របរជាច្រើន ដែលគួរអោយចង់ទិញ។ ចំនែកដេតក៏ដើរមើលនេះមើលនោះជាមួយឆាយ ពីរនាក់នេះក៏ទើបតែឃើញចុះសំរុងគ្នាជាលើកទីមួយ។​ ពួកគេក៏ទិញអាហារញ៉ាំលេង នេះបន្តិច ផ្លក់អានោះបន្តិច មើលទៅចូលជាសប្បាយខ្លាំងណាស់។

“ទំនងជាហិលខ្លាំងណាស់”ដេតនិយាយដោយសំលឹងទៅប្រហិតអប់ម្ទេសដែលនៅក្នុងដៃឆាយ ព្រោះខ្លួនគេក៏ចាញ់ម្ទេសមិនហ៊ានញ៉ាំនោះទេ

“ហិលបន្តិចមែនតែឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ នេះបងចង់សាកញ៉ាំទេ”ឆាយនិយាយដោយហុច ប្រហិតអប់ម្ទេស ដែលញ៉ាំអស់មួយម៉ាត់អំបាញ់មិញ ហុចមកដាក់មុខដេត។ ឆាយក៏គ្រាន់តែធ្វើលេងតែប៉ុនោះ តែមិននឹកស្មានថាដេតក៏ខាំមួយម៉ាត់ នេះពួកគេបឺតមាត់គ្នាដោយប្រយោលហើយ

“ឆ្ងាញ់តែហិលខ្លាំងណាស់ ទៅរកទឹកហើយ”ដេតស្រែកហើយរត់ទៅទីញទឹក ឆាយទ្រាំសើចមិនបានក៏រត់ទៅតាមដេត ទាំងដែរមុខនៅក្រហមនៅឡើយ

“ខោនេះស្អាតខ្លាំងណាស់ បងថាពាក់ទៅសមុទ្រសមទេ”ឆាយនិយាយដោយដើរចូលទៅមើលខោខ្លីត្រឹមជង្គង់ពណ៌ កាប់ស្ទាំងស្រាល។

“ស្អាតតើ”ដេតនិយាយដោយយល់ស្រប

“ពិតមែនរឺ”ឆាយសួរ ព្រោះកំរលឺដេតនិយាយបែបនេះណាស់ ចំនែកដេតក៏ងក់ក្បាល់

“អាទិត្យក្រោយសំរាកដល់ទៅមួយអាទិត្យ បើបានទៅលេងសមុទ្រពិតជាល្អណាស់”ដេតនិយាយដោយមើលខោអាវព្យួរក្បែរនោះ

“នេះបងមិនដឹងទេថា អាទិត្យក្រោយសាលាយើងទៅដើរលេងនៅសមុទ្រទេ”ឆាយសួរដោយឆ្ងល់

“មិនដឹងទេ”ដេតឆ្លើយបែបធម្មតា

“មិនដឹងយ៉ាងម៉េច? នេះសាលាទៅដើរលេងដើម្បីអបអរដែលសាលាយើងបានលើកពានបាល់ទាន់នៅឆ្នាំនេះ ជាពិសេសគឺអបអរសាទរដល់ជំរុំបាល់របស់បងហ្នឹង”ឆាយនិយាយ ដោយធ្វើមុខឆ្ងល់

“មិនដឹង! ព្រោះមិនទាន់បានទៅជំរុំ ហើយក៏គ្មានអ្នកប្រាប់”ដេតឆ្លើយខ្លីៗ ព្រោះមិនដឹង ហើយក៏មិនចាប់អារម្មណ៍

“ក៏បងហ្នឹងទៅមិនអញ្ជឹង! គួរតែទិញខោមួយ យកពណ៌ដូចគ្នាទៅចុះ ចាត់ទុកថាខ្ញុំលើកទឹកចិត្តបង ចំពោះការប្រឹងប្រែងរបស់បង! នេះមីងយកពីរនេះ”ឆាយនិយាយដោយហុចខោអោយអ្នកលក់

“ឯងដឹងថាយើងស្លៀកខោលេងប៉ុន្មានដែរ”ដេតសួរដោយឆ្ងល់ ព្រោះឆាយអោយអ្នកលក់ច្រកខោទាំងមិនសួរគេថាស្លៀកខោលេខប៉ុន្មាន

“ប្រាកដជាដឹងហើយ លេខ៣២ ត្រូវទេ”ដេតនិយាយដោយជឿជាក់លើខ្លួនឯង រឿងលើខ្លួនដេតមាន៩០% ហើយដែលឆាយដឹងនោះ

“មិនដឹងទេ”ដេតនិយាយហើយក៏ដើរចេញទាំងញញឹម

“បងដេតចាំខ្ញុំផង”ឆាយស្រែកព្រោះខ្លួនក៏នៅចាំអ្នកលក់អាប់លុយហ្នឹងឯង។

ក្រោយពីដើរទិញឥវ៉ាន់រួចហើយ ពួកគេក៏មកអង្គុយញ៉ាំគ្រឿងសមុទ្រអាំង ព្រោះតែនាំគ្នានិយាយរឿងសមុទ្រក៏ធ្វើអោយនាំគ្នាឃ្លាន បង្កង ក្តាម មឹក អីអស់ហ្នឹងតែម្តង។

“ថ្ងៃនេះសប្បាយដល់ហើយ” ឆាយនិយាយដោយចាប់មឹកដាក់ចាន

“ត្រូវហើយថ្ងៃនេះឯងនិយាយច្រើនណាស់”ដេតនិយាយដោយញញឹម

“បងក៏ដូចគ្នា”ឆាយញញឹមដោយ សប្បាយចិត្ត ព្រោះអីកំរណាស់ដែលដេតធ្វើខ្លួនចុះសម្រុងនឹងគេដូចថ្ងៃនេះណាស់

“ឯងបាត់ខឹងនឹងយើងរឿងម្សិលមិញនេះហើយ”ដេតទីបំផុតក៏សួរ ព្រោះតែឃើញឆាយប្រព្រឹត្តខ្លួនធម្មតាតាំងពីព្រឹកមកហាក់ដូចគ្មានរឿងអីកើតឡើងទើបធ្វើអោយដេតឆ្ងល់

“បងក៏សុំទោសខ្ញុំហើយ ខ្ញុំក៏គ្មានរឿងអីទៅខឹងបងដែរ”ឆាយនិយាយដោយញញឹម

“សុំទោសពីអង្កាល់”ដេតនិយាយដោយជ្រួញចិញ្ចើម ព្រោះខ្លួនពិតជាចាំមិនបានពិតមែនថាបានសុំទោសឆាយ

“ម្សិលមិញ ពេលខ្ញុំគ្រាបងមកផ្ទះនោះ”ឆាយនិយាយធ្វើអោយដេត នឹកពេលដែលគេស្រវឹង អូ!ចាំបានហើយ ពេលនោះគេស្រែកផងយំផងសុំទោសឆាយ នៅមានអោបឆាយយ៉ាងណែនទៀតផង

“ចាំមិនបានទេ”ដេតនិយាយកំបុតហើយក៏ឈ្ងោកអោនញ៉ាំបន្ត ព្រោះពេលនេះមុខក្រហមហើយ​ ចំនែកឆាយដែលឃើញបែបនេះទ្រាំមិនសើចនឹងការអៀនរបស់ដេតមិនបានពិតមែន។

………………………………………